บทที่ 1398 เน่ยเกอ (นั่นคือ)

การปรากฏตัวของฉีเติ่งเสียน ทำให้เยเลน่ารู้สึกมีชีวิตชีวา!

อานานิเยวิชก็รู้สึกถึงคนสองคนที่เดินมาข้างหลัง เขาหันศีรษะไปด้านข้างเล็กน้อย และมองดูด้วยท่าทางที่ชั่วร้าย

แม้ว่าลาเต๋อกังจะเจ็บปวด...