บทที่ 1196 สำนักหลงเหมินสาขาย่อยแห่งเมืองเซียงซาน

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นราวกับคำรามของฮั่วตัว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปแคะหูของตนเอง พลางคิดว่าเสียงของผู้บัญชาฮั่วช่างทรงพลังจริงๆ

เขายิ้มอย่างจนปัญญาพลางพูดตอบไปว่า...