บทที่ 1755 กลิ่นอายแห่งประวัติศาสตร์

ฉีเติ่งเสียนเคยพูดไว้คล้ายว่าจะไม่ปล่อยให้เซี่ยงตงฉิงต้องอยู่คนเดียวแบบนี้อีก แม้เขาเองจะจำไม่ได้ชัดเจน แต่เซี่ยงตงฉิงกลับใส่ใจเรื่องนี้มาก

เขาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะโอบร่างอันอ่อนโยนของพี่สาวเซี่ยงเข้ามาในอ้อมแขน...