บทที่ 393 ชัดเจนและนิ่งสงบ

คราวนี้ เมื่อฉีเติ่งเสียนกำลังจะจากไป แต่ก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ และยังไม่มีใครกล้าหยุดเขาอีกด้วย

ก่อนจะออกไป เขาเหลือบมองเหวินซือซุ่นและพูดอย่างไม่แยแส “ถ้านายรู้ดีกว่านี้...