บทที่ 1896 บริการปลุก

ฉีเติ่งเสียนและเฉินหยูกำลังรับประทานอาหารที่ตระกูลเฉิน อันที่จริง แม้จะมีอาหารอุดมสมบูรณ์อยู่ตรงหน้า แต่เขากลับรู้สึกไม่ค่อยอยากทานมันสักเท่าไหร่

ท้ายที่สุด ผู้คนมากมายยังคงทนทุกข์ทรมาน...