บทที่ 1092 เผาไหม้

เมื่อเห็นหงเซิงซือได้ตายไปแล้ว ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะผ่อนลมหายใจออกมาดังๆ เหมือนยกภูเขาออกจากอก

ขณะที่เขาผ่อนลมหายใจออกมานั้น ลมหายใจได้มีกลิ่นคาวเลือด

อย่างไรก็ตาม...