บทที่ 6 ยันต์และคาถาเหมาซาน

เห็นร่างกายหญิงสาวโน้มตัวลง ชั่วพริบตาเดียวนั้น วิวทิวทัศน์ที่น่าหลงใหลสะท้อนเข้ามาในสายตาของเยี่ยชิว….

ภาพวาดเหมือนจริงมาก!

เดิมทีคอเสื้อของหญิงสาวก็ต่ำมากแล้ว เวลานี้ตั้งใจโน้มตัวลง เห็นได้ชัดเจนว่ากำลังยั่วยวนเยี่ยชิว

ที่สำคัญก็คือ ผู้หญิงคนนี้ยังใช้ฟันกัดริมฝีปากล่าง ใช้สายตาและท่าทางจ้องมองเยี่ยชิว ราวกับกำลังพูดว่า พี่ชายตัวน้อย รีบมาเล่นสิ

ชั่วพริบตาเดียว เยี่ยชิวก็หน้าแดงแล้ว

เขายังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่เคยเห็นภาพแบบนี้ และที่ทำให้เขารู้สึกเขินอายที่สุดก็คือ นึกไม่ถึงว่าร่างกายจะตอบสนองไปด้วย

เยี่ยชิวกำลังคิดปิดบังความเก้อเขิน แต่ทันใดนั้นหญิงสาวก็เปิดปากพูด

“พี่ชายตัวน้อย ตอนนี้รู้หรือยังว่าพี่สาวสวยที่สุดตรงไหน?”

เสียงของเธอนุ่มนวล เมื่อได้ยิน ก็ทำให้รู้สึกเหมือนไฟฟ้าดูด ท่วมตัวเกิดอาการตัวชา

นังจิ้งจอกตัวนี้ ทำให้คนอดทนไม่ไหวจริงๆ

เยี่ยชิวหมุนตัวกลับวิ่งออกไปจากห้องผู้ป่วยทันที

“อย่าพึ่งไป พี่ชายตัวน้อย ฉันยังอยากจะคุยกับนายอีก ฮ่าๆ…”หญิงสาวหัวเราะลั่นห้อง

อีกด้านหนึ่งของระเบียงทางเดิน

เยี่ยชิวลูบใบหน้าของตัวเอง รู้สึกได้ถึงความร้อน อดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองในใจ ใจไม่สู้เลยจริงๆ เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่นึกไม่ถึงว่าจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งทำให้ตกใจกลัวจนวิ่งหนี น่าขายหน้าจริงๆ

แต่ก็ต้องยอมรับว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หรือว่ารูปร่าง คือสวยมากจริงๆ

จนกระทั่ง ผู้หญิงที่เยี่ยชิวเคยได้พบเจอ มีแค่ไป๋ปิงที่สามารถจะสู้กับเธอได้

เพียงแต่ว่าไป๋ปิงทำหน้าเย็นชาทุกวัน เหมือนกับน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ แต่นิสัยของผู้หญิงคนนี้ตรงกันข้ามกับไป๋ปิง เร่าร้อนราวกับไฟ สวยหยาดเยิ้ม ทุกการเคลื่อนไหว ทำให้คนควบคุมตัวเองไม่ได้ เป็นมฤตยูของผู้ชายจริงๆ เยี่ยชิวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด พยายามให้ตัวเองสงบนิ่ง

เขากำลังคิดวางแผนรับมือ

เยี่ยชิวรู้ชัดเจนว่า ถ้าหากเขาจัดการคนไข้คนนี้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นหลังจากกลับไปที่แผนกพยาบาลผู้ช่วย หัวหน้าพยาบาลต้องใช้โอกาสนี้ ถีบหัวเขาออกจากทีมพยาบาลผู้ช่วยอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น เขาก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว

ดังนั้น เขาจำเป็นต้องเข้าไปในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง และยังต้องได้รับคำชมจากหญิงสาว

จะทำยังไงดีล่ะ?

เยี่ยชิวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว เรื่องแบบนี้เขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน

“ช่างเถอะ เข้าไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

เยี่ยชิวฝืนใจ เข้าไปในห้องผู้ป่วยอีกครั้ง

“เอ๊ะ ทำไมนายถึงเข้ามาอีกแล้ว?”หญิงสาวเห็นเยี่ยชิวเข้ามา ดวงตาที่สวยกะพริบความแปลกใจ ใบหน้าที่สวยหยาดเยิ้มพูดขึ้นมาว่า“เมื่อกี้ยังดูไม่พอเหรอ?”

ตึง

ใบหน้าของเยี่ยชิวก็แดงขึ้นอีกครั้ง

“อ้าว แค่นี้ก็เขินแล้วเหรอ พูดมาเถอะ อยากจะดูอะไร พี่สาวจะให้นายดู”

เยี่ยชิวมองหญิงสาวอีกครั้ง และพูดว่า“ผมอยากจะดูขาคุณ”

“เจ้าหนุ่มน้อย ดูเหมือนจะไร้เดียงสา แต่คิดไม่ถึงว่าจะมักมากในกาม ยังอยากจะมาดูขาของฉัน เขินจังเลย!”หญิงสาวพูดเสียงกระตุ้งกระติ้ง

เยี่ยชิวรีบพูดอธิบายทันที“คุณผู้หญิง คุณอย่าเข้าใจผิด ผมแค่อยากจะดูแผลที่ขาของคุณ”

หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย“นายไม่ได้อยากจะดูขาของฉันเหรอ?”

“ไม่ใช่ครับ”เยี่ยชิวปฏิเสธทันที

หญิงสาวจ้องมองเยี่ยชิวสองวินาที ยิ้มและพูดอย่างอ่อนช้อย“พี่ชายตัวน้อย คุณไม่ซื่อสัตย์เลยนะ!”

“ผมเป็นพยาบาลผู้ช่วย ผมมีหน้าที่ช่วยคุณตรวจแผล ถ้าหากต้องการ ผมก็ช่วยคุณเปลี่ยนยาได้”เยี่ยชิวพูดอย่างเคร่งขรึมเป็นระเบียบ

“ก็ได้！”หญิงสาวดึงกางเกงออก ปรากฏขาด้านขวา เห็นเพียงแค่ขาท่อนล่าง มีผ้าพันแผลอยู่

เยี่ยชิวคุกเข่าลงข้างเตียง เปิดผ้าพันแผลบนขาของหญิงสาวด้วยความระมัดระวัง เพื่อตรวจดูแผล

แผลยาวสิบเซนติเมตร ข้างบนถูกเย็บอย่างถี่ยิบ เหมือนกับตะขาบหนึ่งตัว และดูเหมือนโหดร้ายทารุณ

สวยจนสวรรค์อิจฉา!

อารมณ์ของเยี่ยชิวฉับพลันก็ไม่ค่อยจะดีแล้ว ผู้หญิงคนนี้สวยขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะได้รับการลงโทษแบบนี้ สวรรค์ตาบอดจริงๆ

“บาดเจ็บได้ยังไงเหรอ?”เยี่ยชิวถามเสียงเบา

“อุบัติเหตุรถยนต์ กระดูกหัก”หญิงสาวพูด “อีกไม่กี่วัน ก็เตรียมตัวผ่าตัดอีกครั้ง”

“ไม่ใช่ผ่าตัดเรียบร้อยแล้วเหรอ ทำไมยังต้องผ่าตัดครั้งที่สองอีก?”เยี่ยชิวถามด้วยความสงสัย ด้วยประสบการณ์การแพทย์ของเขา สถานการณ์ของหญิงสาวคนนี้ ไม่จำเป็นต้องผ่าตัดอีกครั้ง

“ฉันค่อนข้างจะรักสวยรักงาม ไม่อยากให้มีรอยแผลเป็น”หญิงสาวพูดพลางหัวเราะ

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง

“หมอที่ดูแลพูดว่า บาดแผลของฉันค่อนข้างใหญ่ ยากมากที่จะลบรอยแผลเป็นหลังผ่าตัดครั้งที่สอง ตอนนี้เขาก็ยังคิดวิธีอื่นไม่ได้ ถ้าหากไม่สามารถลบรอยแผลเป็นได้ ถ้าอย่างนั้นฉันตลอดชีวิตนี้ก็คงไม่สามารถจะใส่กระโปรงสั้นได้แล้ว น่าเวทนาจริงๆ”

หญิงสาวเพิ่งจะพูดจบ ก็เห็นหมอชายวัยกลางคนเดินเข้ามาจากด้านนอก ด้านหลังมีนักศึกษาแพทย์ฝึกงานสองสามคนเดินตามเข้ามา

“คุณหลิน วันนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”หมอชายถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและใจดี

“ก็โอเค หมอหวัง คุณคิดวิธีลบรอยแผลเป็นได้แล้วใช่ไหม?”หญิงสาวพูดถาม

“คุณหลิน เกรงว่าจะทำให้คุณผิดหวังแล้ว”หมอชายหุบยิ้มทันที พูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเสียใจ“ผมได้พูดคุยกับแพทย์โรคผิวหนังแล้ว สถานการณ์ของท่าน แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะลบรอยแผลเป็นออกให้หมด ถึงแม้ว่าจะผ่าตัดซ่อมแซมผิวหนังอีกครั้ง ก็ไม่สามารถจะลบรอยแผลเป็นได้ทั้งหมด”

“ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆเหรอ?”หญิงสาวไม่ล้มเลิกความพยายาม และพูดข้อร้องด้วยความจริงใจ“หมอหวัง เพียงแค่คุณช่วยฉันลบรอยแผลเป็นได้ ไม่ว่าจะจ่ายเงินเท่าฉันก็ยอม”

“คุณหลิน นี้ไม่ใช่ปัญหาของเงิน แต่เป็นเทคโนโลยีและวิธีการทางการแพทย์ในปัจจุบัน ไม่มีวิธีจะทำตามคำขอร้องของท่านได้”

หญิงสาวรู้สึกผิดหวังมาก

สำหรับผู้หญิงแล้ว ถ้าหากบนร่างกายมีรอยแผลเป็นที่ชัดเจน ก็เหมือนกับชีวิตที่มีมลทิน ไม่สมบูรณ์แบบ และยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรักสวยรักงาม

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เห็นเธอท่าทางจนตรอก นึกไม่ถึงว่าเยี่ยชิวจะรู้สึกสงสาร จึงพูดจับพลัดจับผลูพูดออกไป“ความจริง ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีวิธีอื่น”

เมื่อได้ยิน สายตาของทุกคนก็ตกลงอยู่บนตัวของเยี่ยชิว

หมอหวังมองสำรวจเยี่ยชิว และถามว่า“นายเป็นใคร?”

“ผมเป็น…”

เยี่ยชิวกำลังจะแนะนำตัวเอง แต่กลับถูกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานที่อยู่ด้านหลังของหมอหวังแย่งพูดขึ้นมา“หมอหวัง เขาคือเยี่ยชิว เป็นพยาบาลผู้ช่วย”

“พยาบาลผู้ช่วย?”หมอหวังขมวดคิ้วขึ้น และถามเยี่ยชิวอีกครั้ง“เมื่อกี้ที่นายพูดหมายความว่าอะไร?”

เยี่ยชิวรีบพูดอธิบายทันที“หมอหวัง ความจริงสถานการณ์ของคุณหลิน ก็ไม่ใช่จะไม่มีวิธีรักษาเลย”

คิ้วของหมอหวังขมวดแน่นขึ้น พร้อมกับพูดถาม“ฟังจากความหมายของนาย นายมีวิธีเหรอ?”

“ครับ”เยี่ยชิวพยักหน้า

“มีวิธีอะไร?”

“ใช้ยันต์และคาถาเหมาซาน”

“บ้าบอ!”หมอหวังสีหน้าแข็งกระด้างขึ้นทันที พูดเสียงหนักแน่น“นี่ยุคสมัยไหนแล้ว นึกไม่ถึงว่านายจะมีความเชื่องมงาย ไม่อยากจะอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วใช่ไหม?”

“หมอหวังคุณฟังผมพูดก่อน ยันต์และคาถาเหมาซานไม่ใช่ความเชื่องมงาย เป็นพระอภิธรรมที่มีความรู้ความสามารถที่ลึกซึ้ง สามารถช่วยลบรอยแผลเป็นของคุณหลินได้จริงๆ…”

“ออกไป！”ไม่รอให้เยี่ยชิวพูดจบ หมอหวังก็ตะโกนพูดด้วยความโกรธ“ถ้ายังกล้าพูดเพ้อเจ้ออีก ฉันจะรีบให้แผนกพยาบาลผู้ช่วยไล่นายออก!”

ทำไมพูดความจริงแล้วไม่มีใครเชื่อล่ะ

เยี่ยชิวยังอยากจะพูดอธิบายอีก แต่เห็นสีหน้าโกรธจัดของหมอหวัง ก็ถอนหายใจ หมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป ก็เป็นเวลานี้

“เดี๋ยวก่อน!”

ทันใดนั้นหญิงสาวก็เปิดปากพูด