บทที่ 1950 สู้เป็นตาย (ตอนต้น)

เปรี้ยง!

หัวของเซียวยี่เฉินแตกกระจาย วิญญาณและมันสมองกระเซ็นไปทั่ว

จนวินาทีสุดท้าย ดวงตาของเขายังเบิกกว้าง ไม่ยอมหลับตา

หลังจากจัดการเซียวยี่เฉินแล้ว ฉีเทียนพลันเงยหน้ามองเฉินเทียนมิ่ง...