บทที่ 7เทคนิคเทพ!!

“เมื่อกี้นายพูดว่า นายมีวิธีช่วยฉันลบรอยแผลเป็น จริงไหม?”หญิงสาวพูดถาม

เยี่ยชิวยังไม่ทันได้พูดตอบ หมอหวังก็แย่งพูดก่อน“คุณหลิน อย่าไปฟังคำโกหกของเขา ยันต์และคาถาเหมาซานนั่นคือความเชื่องมงาย ไม่มีทางที่จะช่วยลบรอยแผลเป็นของท่านได้”

หญิงสาวมองท่าทางหมอหวังต่อว่าอย่างตื่นเต้น รู้สึกว่าไม่พอใจในใจด้วย พร้อมกับพูดเสียงเรียบเฉย“คุณเป็นเยี่ยชิวเหรอ?”

หมอหวังยิ้มพลางพูด“คุณหลินท่านอย่าล้อเล่นกับผม ผมจะเป็นเยี่ยชิวได้ยังไงล่ะ?”

“ในเมื่อคุณไม่ใช่ ถ้าอย่างนั้นเวลาที่ฉันถาม คุณมีสิทธิ์อะไรมาตอบ?”หญิงสาวตอบ ทันใดนั้นกลิ่นอายบนตัวเธอแพร่กระจายความโกรธมากมายมหาศาลออกมา สายตาคมกริบยิ่งกว่ามีดที่แหลมคม

ตึง!

ภายไต้กดดันจากผู้หญิง หมอหวังก็มีเหงื่อแตกออกมาจากหัว

เยี่ยชิวมองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ

เขาพบว่า ตอนนี้นิสัยเฉพาะตัวของหญิงสาวกับไป๋ปิงเหมือนกันมาก เพียงแต่ว่ามีความดื้อรั้นที่รุนแรงกว่า

เขาอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?

หมอหวังเช็ดเหงื่อ พลางพูดขอโทษ“คุณหลิน ขอโทษครับ ผม…”

“เมื่อกี้นายพูดว่ายันต์และคาถาเหมาซาน คืออะไรเหรอ?”หญิงสาวไม่ได้สนใจหมอหวัง ถามเยี่ยชิวด้วยความอยากรู้ ใบหน้ายังมีรอยยิ้ม อารมณ์แตกต่างกับเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิงจากความเย็นชากับหมอหวัง

เยี่ยชิวพูดตอบ“ยันต์และคาถาเหมาซานเป็นเทคนิคลับ มีประสิทธิภาพที่มหัศจรรย์มาก คนที่ไม่เข้าใจ ก็คิดว่ามันเป็นความเชื่องมงาย แต่คนที่เข้าใจ ก็สามารถเรียนรู้เทคนิคระดับเทพ”

“ยันต์และคาถาเหมาซานสามารถช่วยลบรอยแผลเป็นฉันได้ไหม?”หญิงสาวถามและอยากคอมเฟิร์มอีกครั้ง ผู้หญิงไม่สนใจความเชื่องมงาย แค่อยากรักษารอยแผลให้หาย

“ได้”เยี่ยชิวตอบและมองไปผู้หญิงด้วยสายตามีความมั่นใจมาก

หนังสือเล่มนั้น《ยันต์และคาถาเหมาซาน》เป็นยันต์และคาถาที่ถูกบันทึกไว้ เรียกว่าคาถากำจัดรอยแผลเป็น

เมื่อร่ายคาถากำจัดรอยแผลเป็นแล้ว ในระยะเวลาสั้นๆก็สามารถกำจัดรอยแผลเป็นได้ ให้ผิวหนังฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิม

“ถ้าอย่างนั้นต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะสามารถช่วยกำจัดรอยแผลเป็นฉันได้?”

หญิงสาวคิดในใจ ถ้าหากครึ่งก็ดีไป แต่ถ้าหากสามปีห้าปี ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็ไม่สามารถใส่กระโปรงสั้นโชว์ขาเรียวได้แล้ว?

เยี่ยชิวคิดไปคิดมา ก็พูด“สิบนาที!”

“นายพูดว่าอะไรนะ!”หญิงสาวมองเยี่ยชิวด้วยความตกใจ ผู้หญิงไม่ได้คิดว่าใช้เพียงแค่10นาที เวลานี้เธอไม่กล้าคิดโดยสิ้นเชิง

เยี่ยชิวเข้าใจผิดคิดว่าหญิงสาวไม่พอใจที่ใช้เวลานาน จึงฝืนพูดตอบไป“ถ้าหากผมพยายามอีกหน่อย บางทีห้านาทีก็ได้แล้ว”

หญิงสาวนิ่งอึ้งไป ไม่กล้าที่จะเชื่อ ความหวังในสายตาก็ลดลงไป ยังรู้สึกว่าผิดหวังด้วย

ในเวลาเดียวกัน นักศึกษาแพทย์ฝึกงานสองสามคนที่อยู่ด้านหลังของหมอหวัง ก็ทนไม่ได้เลยหัวเราะออกมา

“เยี่ยชิว นายคิดจะหลอกใครเหรอ”

“ห้านาทีกำจัดรอยแผลเป็น นายคิดว่าพวกเราไม่เข้าใจการแพทย์เหรอ หรือว่านายมีวิธีของเทพ?”

“ฉันคิดว่านายกำลังโกหกอยู่!หมอหวังเป็นหมอเฉพาะทาง เขาก็ยังไม่มีวิธี นายเป็นแค่พยาบาลผู้ช่วยคนหนึ่งจะมีวิธีอะไร?”

“ยันต์และคาถาเหมาซานเหรอ?เหอะๆ ทำไมนายไม่พูดว่านายมีเทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์มังกรด้วยล่ะ?”

“เทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์มังกรฉันก็มี แต่ไม่มีประสิทธิภาพในการกำจัดรอยแผลเป็น”เยี่ยชิวอธิบายความสามาถรของตัวเองอย่างความจริงจัง

หนึ่งในมรดกของบรรพบุรุษของตระกูลเยี่ย มีของพิศวงลึกลับที่ไม่อาจคาดเดาได้ หนึ่งในนั้นก็มีเทคนิคเทพแห่งขุนเขาพยัคฆ์

พวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานหัวเราะพร้อมกับพูด“ฮ่าๆ น่าขำจริงๆ!ถ้าหากเมื่อกี้ฉันถามนายว่าเข้าใจฮวงจุ้ยไหม นายก็จะพูดว่า เข้าใจนิดหน่อยใช่ไหม?”

เยี่ยชิวพยักหน้า“อืม ฮวงจุ้ยฉันก็รู้นิดหน่อย”

“ถ้านายเก่งขนาดนั้น ทำไมต้องขโมยประวัติคนไข้ของกัวเส่าชงล่ะ?”

“ฉันไม่ได้ขโมย”เยี่ยชิวพูดกับพวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานด้วยความโกรธ

“ถ้าไม่ได้ขโมย แล้วนายจะถูกย้ายมาที่แผนกพยาบาลผู้ช่วยทำไมล่ะ?”พวกนักศึกษาแพทย์ฝึกงานหัวเราะเยาะ

เยี่ยชิวก็พูดไม่ออก โกรธจนหน้าแดง พร้อมกับพูด“ถึงยังไงฉันก็ไม่ได้ขโมย เป็นกัวเส่าชงใส่ร้ายฉัน…”

“พอได้แล้ว”หมอหวังรู้สึกหงุดหงิด มองเยี่ยชิวด้วยสายตาเย็นชา และพูด“ที่นี่ไม่มีธุระของนาย ออกไป!”

“เดี๋ยวก่อน”หญิงสาวเปิดปากพูดอีกครั้ง มองเยี่ยชิวด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง และถาม“ฉันสามารถเชื่อใจนายได้ไหม?”

ได้ยินประโยคนี้ เยี่ยชิวก็รู้ว่า เขามีโอกาสแล้ว

สบตากับหญิงสาวโดยตรง เยี่ยชิวพูดอย่างจริงจัง“คุณสามารถเชื่อใจผมได้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

“แล้วเมื่อไหร่จะช่วยรักษาฉันได้?”

“ได้ทุกเวลาครับ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตอนนี้เถอะ！”หญิงสาวพูดกับเยี่ยชิว“ถ้าหากนายสามารถกำจัดรอยแผลเป็นให้ฉันได้จริงๆ ฉันมีรางวัลพิเศษให้นาย”

หมอหวังได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคน ก็รีบพูดโน้มน้าวใจ“คุณหลิน การรักษาไม่ใช่เรื่องล้อเล่น มันเกี๋ยวกับร่างกายของนาย ไม่สามารถทำมั่วๆได้ เยี่ยชิวก็เป็นแค่พยาบาลผู้ช่วย เขาไม่เข้าใจหรอก”

หญิงสาวถามเยี่ยชิว“ถ้ารักษาไม่หาย มีผลกระทบกับร่างกายของฉันไหม?”

“ถึงแม้ว่าจะรักษาไม่ได้ ก็ไม่มีผลกระทบใดๆกับร่างกาย”เยี่ยชิวพูดตอบ

หญิงสาวจึงพูดกับหมอหวัง“คุณได้ยินหรือยัง รักษาไม่หายก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับร่างกาย ทำไมถึงไม่ลองดูล่ะ?”

“แต่ว่า…”

“แต่ว่าคุณมีวิธีไหม?”

หมอหวังรีบหุบปากทันที สายตาของผู้หญิงบอกเขาว่าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ขัดขวางใจของผู้หญิงที่ชอบความสวยไม่ได้

“ในเมื่อคุณไม่มีวิธี ทำไมถึงต้องห้ามเยี่ยชิวไม่ให้ช่วยฉันรักษา?แค่เพราะว่าเขาเป็นพยาบาลผู้ช่วยเหรอ?หรือว่า คุณมีเจตนาไม่ดี?”

หญิงสาวพูดมาถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที สายตาที่มองหมอหวังเต็มไปด้วยความดุร้าย


หมอหวังตกใจมาก รีบพูดทันที“คุณหลินท่านเข้าใจผิด ผมแค่กังวลว่าเยี่ยชิวจะรักษาท่านไม่ดี ผมไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น”

“อย่ามีเจตนาอย่างอื่นดีที่สุด ไม่อย่างนั้น ฉันไม่ปล่อยคุณไว้แน่”หญิงสาวหันหน้ากลับมา บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสวยหยาดเยิ้ม พลางพูดเสียงออดอ้อน“พี่ชายตัวน้อย รีบช่วยฉันรักษาเถอะ!”

ชักสีหน้าเร็วกว่าเปลี่ยนหน้าหนังสือ

“ครับ”

เยี่ยชิวพยักหน้าเบาๆ คิดในใจด้วยความตื่นตระหนก ผู้หญิงคนนี้อารมณ์ไม่แน่นอน ห้ามทำให้เธอไม่พอใจเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นตัวเองต้องจนตรอกแน่

เขาไปเอาน้ำมาหนึ่งถ้วย หลังจากนั้นยื่นมือขวาออกไป นำนิ้วชี้กับนิ้วกลางชิดกันและจุ่มลงไปในถ้วยน้ำวาดไปมา เหมือนกับเขียนตัวหนังสืออะไร ในปากก็ไม่หยุดที่จะท่อง แต่เสียงเบามาก ทุกคนได้ยินไม่ชัดเจน

“เทพต้มตุ๋น!”

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของหมอหวังพูดดูถูกขึ้นมา คนอื่นก็พากันแสดงความรู้สึกเหยียดหยาม

สำหรับพวกเขา รักษาและช่วยชีวิตคนควรจะต้องฉีดยากินยาและผ่าตัด ส่วนเรื่องยันต์และคาถาเหมาซาน นั่นคือหลอกลวง

หลังจากสามนาที

เยี่ยชิวก็ดึงมือกลับ ใช้น้ำในถ้วยทาเบาๆบริเวณแผลเย็บของหญิงสาว พร้อมกับพูดว่า“รออีกสามนาที รอยแผลเป็นน่าจะหายไป”

ฮ่าๆ

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่ได้พร้อมกับพูด“เยี่ยชิว ดูไม่ออกเลยนะ นายแสดงได้เก่งมาก ฉันว่านายอย่าเป็นพยาบาลผู้ช่วยอีกเลย ออกไปเปิดสำนักเป็นเทพเถอะ ด้วยการแสดงของนาย สามารถหลอกลวงคนจนมีหน้ามีตา”

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานอีกคนก็พูดเสริมขึ้นมา“ปัจจุบันเรื่องที่การแพทย์ไม่มีวิธีรักษา แต่นายกลับใช้น้ำสองสามหยดทาก็หายแล้ว ไปหลอกผีเถอะ!”

หมอหวังก็ไม่เชื่อ เขาเป็นหมอมาหลายปีแล้ว เขาไม่เคยได้ยินว่ายันต์และคาถาเหมาซานจะสามารถรักษาได้ ไม่อย่างนั้น จะมีหมอไปทำไมล่ะ?

แต่เมื่อนึกถึงผลของผู้หญิงคนนี้โกรธ หมอหวังก็กังวลอยู่ เขาเปิดปากและเตือนเยี่ยชิวอีกครั้ง พูดว่า：“เยี่ยชิว เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นได้นะ ถึงแม้ว่านายตอนนี้แค่เป็นพยาบาลผู้ช่วย แต่ก็ได้ผ่านอบรมการแพทย์แล้ว มันจะเกี๋ยวกับชื่อเสียงของโรงพยาบาลของเรา นายอย่าทำทำมั่วๆ ” หมอหวังออกเสียงไอจากปากสองครั้งแล้วมองไปเยี่ยชิวอย่างเคร่งขรึม ：“รีบขอโทษจากคุณหลิน บอกคุณหลินนายรู้ความผิดของตัวเองแล้ว ”

เมื่อเยี่ยชิวได้ยินตำหนิของหมอหวัง เขารู้สึกว่าโกรธอย่างมาก เขาแทบจะรักษาทัศนคติที่สุภาพไม่ได้ ตะโกนด้วยความโกรธว่า ：“คุณหมอหวัง ผมย้ำแล้ว ผมรักษารอยแผลได้ แล้วผมได้โกหก พวกคุณรอผลอย่างเงียบๆได้มั้ย ” นักศึกษาแพทย์ฝึกงานก็ไม่พอใจเกี๋ยวกับเยี่ยชิวตะโกนกับหมอหวัง ก็เริ่มตำหนิเยี่ยชิว นักศึกษาแพทย์ฝึกงานคนหนึ่งกล่าวอย่างรังเกียจว่า：“ไม่ต้องสนใจเลย ตอนนี้ผ่านไปนาทีครึ่งแล้ว รอยแผลของผู้ป่วยไม่ได้เปลี่ยนแปลงใดๆ ยังหวังว่าจะมีสิ่งปาฏิหาริย์เกิดขึ้นภายใน30วินาทีที่เหลือหรอ ？”

เขาสรุปอย่างที่คมกริบ นักศึกษาแพทย์ฝึกงานที่เหลือก็ยอมความพูดของเขา แม้แต่หมอหวังก็แสดงออกหน้าตาที่ยอม แต่ว่าเยี่ยชิวไม่มีเวลาที่จะไปสนใจยั่วเย้าของคนอื่น เขากำลังตั้งใจรักษารอยแผลให้ผู้หญิงอยู่

ผู้หญิงจ้อมมองไปรอยแผลของตัวเอง แต่ก้ได้ยินความเสียงด้านๆแล้ว เธอรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเรื่อยๆ แต่รอยแผลของเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงใดๆ ไม่มีภาพเอฟเฟกต์อย่างที่เขาคิด ก็ไม่มีความรู้สึกคันหรือเจ็บเมื่อรอยแผลเป็นหาย
ผู้หญิงนี้จึงคิดว่าน้ำนี้น่าจะเป็นน้ำธรรมดา ไม่มีสรรพคุณรักษารอยแผลให้หายได้ จึงเลื่อนสายตาออกไปอย่างผิดหวัง เริ่มโมโหขึ้น ถ้าเกิดว่าพยาบาลผู้ช่วยคนนี้กล้าโกหกเธอ จะให้เขาอยู่โรงพยาบาลไม่ได้แน่นอน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เห็นว่าเวลาใกล้จะถึงแล้ว ที่จริงแล้วผู้หญิงไม่ได้เชื่อว่าจะมีสิ่งปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้ว แต่ก็ยังมองไปรอยแผลของตัวเองและสอบเสนอผลสุดท้าย

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวร้องตะโกนขึ้นมา“รีบดู รอยแผลเริ่มหายไปแล้ว”

หมอหวังขมวดคิ้วแน่น ไม่อยากจะเชื่อ แต่จิตใต้สำนึกสั่งให้มองไปบนขาของหญิงสาว ฉับพลันนั้น ดวงตาของหมอหวังก็ถลึงตาโตเหมือนกระดิ่งทองแดง สีหน้าแสดงออกเหมือนเห็นผี

นักศึกษาแพทย์ฝึกงานที่อยู่ด้านหลังหมอหวังก็เอ๋อไปแล้ว

“นี้ นี้เป็นไปได้ยังไง!”