บทที่ 188 ส่งเธอไปลงนรก

บทที่ 188 ส่งเธอไปลงนรก

โจวเฮ่าเข้าใจทันทีว่าเฝิงโย่วหลิงหมายถึงอะไรและถามว่า "คุณอยากแแตะแม่ของเยี่ยชิวเหรอ"

“ถูกต้อง”เฝิงโย่วหลิงพูด：“ตราบใดที่แม่เขาอยู่ในมือพวกเราก็ไม่กลัวว่าเยี่ยชิวจะไม่เชื่อฟังเรา”

“แล้วคุณต้องการทำอะไร？”

“จับแม่เขามาก่อนค่อยว่ากัน”

บอกทำก็ทำเลย

ในขณะนั้นทั้งสามก็ได้ออกจากสุ่ยจิงกง

เฝิงโย่วหลิงขับรถโจวเฮ่าและหลี่เฉียนเฉิงนั่งอยู่เบาะหลัง

“โหย่วหลิงช่วงนี้เธอได้โทรหานายน้อยเซียวไหม？”โจวเฮ่าถาม

“อย่าพูดถึงมันเลยฉันยังไม่กล้าโทรหานายน้อยเซียวเลย”เฝิงโย่วหลิงพูด

“ทำไมอะ？”

“หลังจากที่ขาทั้งคู่ของนายน้อยเซียวพิการนิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากทุกครั้งที่ฉันโทรไปคุยกันอยู่ดีๆเขาก็ด่าฉันขึ้นมาด่าทีเป็นครึ่งชั่วโมง”

เฝิงโย่วหลิงขับรถไม่ทันสังเกตสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังแอบจับมือกันแบบเงียบๆ

หลี่เฉียนเฉิงเหลือบมองโจวเฮ่าอย่างนุ่มนวลเปรียบเสมอสาวน้อยอันเป็นที่รักที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข

โจวเฮ่านึกขึ้นได้หนึ่งอย่างและตักเตือนว่า：“ยังไงก็ตามโหย่วหลิงถึงแม้เยี่ยชิวกับหลินจิงจื้อไม่ได้อยู่เจียงโจวแต่ความสัมพันธ์ของราชามังกรกับเขาดีมากพวกเราก็ต้องระวังหน่อยนะหากราชามังกรยืนหยัดเพื่อเยี่ยชิว……”

“ไม่ต้องกังวลหรอกพี่เฮ่าผู้เฒ่าอย่างราชามังกรไม่น่ากลัวขนาดนั้น”เฝิงโย่วหลิงยิ้มแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ลูกพี่ใหญ่เจียงโจวเป็นลูกชายบุญธรรมฮั่นหลงอายุเก้าพันปีเมื่อวันผมได้ไปเยี่ยมฮั่นหลงมาแล้วเขาได้ยอมรับผมเป็นพี่น้องเขาละ”

“โอ้？”โจวเฮ่าประหลาดใจเล็กน้อย

เฝิงโย่วหลิงพูด：“ตอนนี้ฮั่นหลงอยู่ฝั่งเราจะราชามังกรแล้วไง！”

สายตาโจวเฮ่าเปลี่ยนเป็นเย็นชาและพูดว่า：“ดังนั้นเดี๋ยวจัดการเยี่ยชิวแล้วเสร็จก็ฆ่าอีกแก่ราชามังกรด้วยเลยแม่งเอ๋ยแต่ก่อนทำพวกเราเสียหายหลายเรื่อง”

“วีรบุรุษเห็นสิ่งเดียวกันฉันก็คิดเช่นนั้นฆ่าเยี่ยชิวแล้วก็ฆ่าราชามังกรฮ่าฮ่าฮ่า……”

รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า

ยี่สิบนาทีต่อมาก็มาถึงถนนเก่าๆสายหนึ่ง

เห็นไกลๆมีตึกอยู่อาศัยปรากฏอยู่ตรงกลาง

“พี่ห่าวใช่ที่นี้ไหม？”เฝิงโย่วหลิงชี้ตึกแล้วถาม。

“อืม”โจวเฮ่าตอบ：“ฉันได้ไปเช็คมาแล้วเยี่ยชิวกับแม่เขาพักอยู่ที่นี่แหละ”

เฝิงโย่วหลิงขับรถต่อไปข้างหน้าแต่ว่ารถเพิ่งขับถึงใต้ตึกก็มีเสียงดังขึ้น“ปัง”

กาจือ！

เบรคกะทันหัน

สองคนที่นั่งอยู่เบาะหลังไม่ทันระวังตัวก็พุ่งไปข้างหน้า

ด้วยสายตาที่รวดเร็วโจวเฮ่าได้เอาตัวเข้าไปปกป้องหัวของหลี่เฉียบเฉิงแต่หัวของเขาเองนั้นก็ได้ไปกระแทกกับกระจกอย่างแรง

พ้ง!

ที่หัวถลอกเลือดก็ไหลออกมา

“เฉียนเฉิงเป็นอะไรไหม？”โจวเฮ่าไม่ทันได้สนใจตัวเองด้วยความเป็นห่วงและกังวลถามหลี่เฉียนเฉิง

“พี่ห่าวฉันไม่เป็นไรแต่หัวของเธอมีเลือดออกวูวูวู……”

หลี่เฉียนเฉิงด้วยความตื่นตระหนกทั้งร้องไห้ทั้งหยิบผ้าเช็คหน้าออกมาเช็คเลือดที่ออกจากหัวเบาๆ

“ไม่มีใครตายสักหน่อยร้องไห้นิดหน่อยพอถ้าคุณยังร้องไห้อีกฉันจะโยนคุณลง”เฝิงโย่วหลิงรำคาญแล้วตะโกนใส่

หายากที่หลี่เฉียนเฉิงจะกล้าสักครั้งและพูดด้วยความโกรธ：“เฝิงโย่วหลิงเธอยังมีหน้ามาด่าฉันถ้าไม่ใช่เพราะเธอเบรคกะทันหันพี่ห่าวจะได้รับบาดเจ็บไหม？ไอ้บ้านี่……พี่ห่าวเจ็บมั้ย？”

พูดไปพูดมาหลี่เฉียนเฉิงก็น้ำตาคลอเบ้า

“ฉันไม่เป็นอะไร”：โจวเฮ่าถามเฝิงโย่วหลิง“คุณจอดรถกะทันหันทำไม？”

“ฉันชนคนละ”เฝิงโย่วหลิงพูด

สีหน้าโจวเฮ่าเปลี่ยนและผลักหลี่เฉียนเฉิงออกแล้วพูดว่า：“พวกคุณอยู่ในรถอย่าขยับฉันจะลงไปดูเอง”

โจวเฮ่าลงจากรถแล้วดู

นั่นเองที่พื้นหน้ารถสามเมตรมีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

เมื่อเดินไปดูใกล้ๆสีหน้าของโจวเฮ่าก็แปลกขึ้น

“พี่ห่าวคนตายยัง？”เฝิงโย่วหลิงดูสงบดีเหมือนถามแต่เรื่องที่มันไร้สาระ

โจวเฮ่ามองอย่างรวดเร็วแล้วดูไปรอบๆไม่มีคนไม่มีกล้องวงจรปิดแล้วโบกมือให้เฝิงโย่วหลิงตะโกนเรียก：“โย่วหลิงเธอลงมาดูเองละกัน”

เฝิงโย่วหลิงลงจากรถเห็นเลือดเต็มตัวผู้หญิงคนนั้นระหว่างคิ้วก็เกิดความรังเกียจขึ้นทันที

"โชคร้าย!"

เฝิงโย่วหลิงโดนด่าไปคำหนึ่งถึงเข้าใกล้แล้วใช้นิ้วไปวางที่รูจมูกเพื่อตรวจสอบผู้หญิงแล้วพูดว่า：“คนยังไม่ตายยังหายใจอยู่”

“โย่วหลิงนายรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร？”โจวเฮ่าถาม

“เขาเป็นใคร？”เฝิงโย่วหลิงประหลาดใจ：“พี่เฮ่าพี่รู้จักเขา？”

โจวเฮ่าพูด：“เขาชื่อเฉียนจิ้งหลานเป็นแม่ของเยี่ยชิว”

“อะไรนะ？”เฝิงโย่วหลิงไม่เชื่อแล้วพูดว่า：“พี่เฮ่าพี่ไม่ได้ล้อเล่นกับผมใช่ไหม？”

“พี่ไม่ได้ล้อเล่นเขาเป็นแม่เยี่ยชิวจริงๆ”โจวเฮ่าพูด：“ตอนพี่เช็คประวัติเยี่ยชิวพี่ได้เห็นรูปแม่เขาในข้อมูล”

“ช่างบังเอิญจริงๆ？”เฝิงโย่วหลิงพูด：“ผมฝึกขับรถเป็นตั้งแต่อายุ14ปีวันนี้เป็นครั้งแรกที่ชนคนดังชนโดนแม่เยี่ยชิวอีก？”

“นี่เป็นเรื่องที่บังเอิญจริงๆ”โจวเฮ่าพูด

“ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เขาสมควรตาย”เฝิงโย่วหลิงพูดจบก็หันหลังไปขึ้นรถแล้วก็สตาร์ทรถ

“โย่วหลิงนายจะทำอะไร？”

“เขายังไม่ตายไม่ใช่เหรอผมจะส่งเขาไปลงนรก”ในดวงตาของเฝิงโย่วหลิงมีแสงเย็นเฉียบ

โจวเฮ่ารีบห้าม：“นายบอกแค่จับเขาไม่ใช่เหรอ？ถ้าเขาตายแล้วเราจะเอาอะไรไปบังคับเยี่ยชิว？”

“อันนี้นายไม่ต้องกังวลฉันชนเขาตายตอนนี้ก็ยังสามารถเอาศพเขาไปบังคับให้เยี่ยชิวเชื่อฟังได้”

“แต่ว่า……”

“พี่เฮ่าพวกเราเป็นคนคิดทำการใหญ่ใจไม่โหดแล้วจะสำเร็จได้อย่างไร？นอกจากนี้รอบๆก็ไม่มีคนไม่กล้องวงจรปิดแม้ว่าผมจะชนเขาตายแล้วจะมีใครรู้？”

โจวเฮ่ายังคงลังเล

เฝิงโย่วหลิงพูดอีกครั้ง：“พี่เฮ่าพี่อย่าลืมหลังจากนายน้อยเซียวขาทั้งคู่พิการผู้ชนะเลิศโหวก็ยังไม่ได้แสดงจุดยืนจนถึงตอนนี้ถ้าเรายังไม่ช่วยนายน้อยเซียวแก้แค้นรอผู้ชนะเลิศโหวแสดงจุดยืนวันนั้นก็จะเป็นวันสิ้นสุดของพวกเรา”

ร่างกายของโจวเฮ่าสั่นสะเทือน

คำว่าผู้ชนะเลิศโหวก็เปรียบเสมือนก้อนหินใหญ่ที่ทับเขาไว้จนขยับตัวไม่ได้

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเจอเซียวจิ่วแต่ชื่อเสียงของเซียวจิ่วโด่งดังไม่ว่าจะเป็นเทพสงครามทิศเหนือยังคงเป็นอันดับหนึ่งในรายการสวรรค์หรือผู้ชนะเลิศโหวแต่ละชื่อล้วนสง่างามราวกับภูเขาสูงคนธรรมดาทำได้แค่มอง

ตั้งแต่เซียวชิงตี้เกิดเรื่องที่เจียงโจวโจวเฮ่าก็กังวลไม่สิ้นกลัวจะทำให้เซียวจิ่วโกรธพวกเขาแต่ไม่คาดคิดเรื่องผ่านไปตั้งนานแล้วจนตอนนี้เซียวจิ่วก็ยังไม่ออกมาแสดงจุดยืนสิ่งนี้ยิ่งทำให้เขาหวาดกลัวและไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น

เพราะคนใหญ่คนโตอย่างเซียวจิ่วไม่ออกตัวก็ยังดีพอออกตัวแค่นั้นแหละมันคงจะเป็นเสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่น

เมื่อถึงเวลาแค่คำเดียวของเซียวจิ่วก็สามารถกวาดล้างพวกเขาได้

เมื่อเปรียบเทียบคนเล็กๆอย่างเยี่ยชิวแล้วไม่มีอะไรต้องกลัวเลย

“เอาล่ะโย่วหลิงเอาตามที่นายพูด”ในที่สุดโจวเฮ่าก็ตัดสินใจได้

บนใบหน้าเฝิงโย่วหลิงมีความดุร้ายแล้วเหยียบคันเร่งสุดทันใดนั้นรถก็ได้พุ่งชนเฉียนจิ้งหลาน