บทที่ 2002 ขอคารวะปฐมาจารย์

แม้ว่าอมตะชางเหม่ยจะล้มลงจนหน้าตามอมแมมเต็มไปด้วยฝุ่น แต่เขาไม่โกรธเลยสักนิด ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิบาน

เขารู้ว่าเขาเลือกถูกแล้ว

จื่อหยางเทียนจุนไม่เพียงแต่ไม่ได้รังเกียจเขา...