บทที่ 543 สายฟ้าม่วงในเส้นลมปราณ

“โอ๊ย!”

ขณะที่นายพลไป๋ลืมตาขึ้น เยี่ยชิวก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากและแกว่งไปแกว่งมาจนแทบจะทรุดตัวลง

เยี่ยชิวรีบเอื้อมมือออกไปพยุงตัวเองบนเตียงผู้ป่วย และหายใจเข้าลึกๆ สองครั้ง...