บทที่ 1911 บุตรเทพแห่งฮุ่นตุ้น

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยหยุดฝีเท้า เงยหน้ามองยอดเขาพิเศษเบื้องหน้า

พิเศษอย่างไรน่ะหรือ? ก็เพราะมันเป็นขุนเขาทองคำยังไงล่ะ!

ยอดเขาสูงตระหง่านเสียดฟ้าราวกับจะทะลวงเมฆ ทั้งยังแผ่ประกายเจิดจ้าราวกับจะช้อนดวงตะวัน...