บทที่ 438 ฉีหลินที่โกรธจัด

พลบค่ำ

พระอาทิตย์อัสดงคล้อยต่ำลงที่ขอบฟ้า ราวกับชายชราที่กำลังจะตาย หายใจไม่ออก ดวงตาครึ่งหนึ่งเปิดออก และครึ่งหนึ่งแทบปิดลง เขาดูเหมือนจะหมกมุ่นอยู่กับโลกใบนี้ และดูเหมือนว่าพวกมันจะบอกเล่าถึงการจากไปของชีวิตด้วย

ในเวลานี้...