บทที่ 2311 มดปลวกสมควรตายอยู่แล้ว

ชายชุดดำสามคนเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วและว่องไว ราวกับวิญญาณแห่งความมืด พวกเขาปรากฏตัวขึ้นบนหลังคาของอาคารฝั่งตรงข้ามโดยไม่มีเสียงใดๆ

พวกเขาปกปิดใบหน้า มีเพียงดวงตาที่เย็นชาเผยออกมาให้เห็น

ในขณะนั้นเอง—

“โครม!”

จู่...