บทที่2352 องค์ชายที่อวดดี

เยี่ยชิวพาเจ้าวัวต้าลี่เดินออกมาจากศาลาหยงเป่า เห็นเเต่ว่าอมตะชางเหม่ยกำลังเดินก้มหน้าไปตามถนน ไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย

“ไอ้แก่! นายรอพวกเราด้วยสิ!” เยี่ยชิวตะโกนเรียกจากข้างหลัง

ใครจะคิดล่ะว่า...