บทที่ 1659 อนุมานความลับสวรรค์

ดวงตาของเหยาเมิ่งว่างเปล่า เรียกด้วยใบหน้าเฉยเมยว่า“พ่อบุญ……พ่อ! ”

“ไม่เลวเลย” อู๋ฮวายิ้ม“พูดถึงเรื่องนี้ ต้องขอบคุณเยี่ยฉังเซิง ถ้าไม่ใช่เขาทำาให้เธอได้รับบาดเจ็บ ฉันอาจจะไม่ได้พบเธออยู่ที่นี่ก็ได้...