บทที่ 1788 ผมดังมากพอไหม?

เมื่อได้ยินคำถามนี้ จางฉีเหยียนก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

น้ำเสียงนั้นฟังดูเหน็บแนมและเหยียดหยามเป็นพิเศษ เธอหรี่ตามองไปที่หลินหยางแต่ไม่พูดอะไร

ราวกับว่าความเงียบคือการดูถูกเหยียดหยามที่ดีที่สุดในตอนนี้

คนจำนวนมากต่างหัวเราะเสียงดัง

คนที่อยู่ข้างๆ...