บทที่ 2011 เธอคือความอัปยศของฉัน

ปัง!

บนซากปรักหักพังย่านเขตที่มืดมน เมฆดำลอยลง หมอกควันแผ่กระจาย

ตามด้วยมีเงาร่างหนึ่งเดินออกมา จากนั้นโยนม่านซาหงที่อยู่ในอ้อมแขนลง

ตึงๆ…..

ร่างของม่านซาหงกลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบถึงได้หยุดลง

ร่างกายของเธอที่เดิมที่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้วยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น...