บทที่ 3716 ฉัน ไม่มีทางยอมรับชะตากรรมหรอก

พรวด!

เลือดสีดำกระจายไปทั่วทางเดินหินกรวด

เย่เหยียนกุมที่หน้าอก แล้วเดินโซซัดโซเซหนีไปยังด้านหน้า

เขาไม่รู้ว่าหลบหนีมานานแค่ไหนแล้ว

รู้สึกเพียงว่าตัวเองไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย...