บทที่ 2110 ปล่อย

ตึง!！

เสียงหนึ่งดังสะท้อนมา

ร่างของกู่ห้าวถูกทำให้ลอยออกไป หล่นลงบนพื้นอย่างรุนแรง

ตอนนี้เขาลุกขึ้นได้อย่างยากลำบากแล้ว ปากกระอักอาเจียนออกมาเป็นเลือดไม่หยุด ระหว่างหน้าผากของเขายังมีรอยดาบแดงฉานยื่นมาด้วย

“ไอ๋หยา?”

ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือมองกู่ห้าวด้วยความแปลกใจ“ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าแกจะไม่ถูกดาบของฉันหั่นเป็นสองท่อน?...