บทที่ 952 เชิญชี้แนะ

"คนแซ่หลิน! ฝันไปเถอะ!"

หนานกงโม่เฟยเบิกตากว้าง ตะคอกเสียงดัง พุ่งเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าหนานกงธง คุกเข่าลงพูดอ้อนวอนทั้งน้ำตา "ท่านบรรพชน! พ่อของผมยอมรับความอัปยศคุกเข่าลงขอโทษเขา...