บทที่ 2451 สิ้นเปลืองโดยไม่รู้จักถนอม

"อ่อ..."

หลินหยางค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ลำแสงสีขาวราวกับหิมะส่องเข้าที่ตาของเขา ปลุกให้เขามีสติฟื้นขึ้นมา

ฉันอยู่ที่ไหน?

เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?

หลินหยางรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เขาจำได้เพียงว่าเขากำลังรักษาผู้คนของปีศาจเร้นลับที่ตายไปแล้วอยู่...