บทที่ 2082 ครึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว

พอเจ็บ ส้าวจวนก็ไม่กล้าร้องไห้ออกมาอีก

เธอรู้สึกเศร้ารันทดอยู่ในใจ

เธอในเวลานี้ ไม่เพียงแค่หน้าเสียโฉม แม้แต่จะร้องไห้จะยิ้ม จะกินข้าว ยังยากลำบาก เพราะเวลาใบหน้าเธอมีการเปลี่ยนแปลงเคลื่อนไหว...