บทที่ 2175 จอมมารสูงสุด

วูบ!

สายลมแผ่วเบาค่อยๆ พัดเข้ามากระทบใบหน้าของม่านซาหง

ดีที่เป็นลมอ่อนโยนราวกับฝ่ามือของผู้เป็นแม่

จบแล้วเหรอ?

ม่านซาหงครุ่นคิดและค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

และเพียงลืมตาข้างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเหมือนจะหยุดเต้นลง...