บทที่ 2012 คุณรักษาเธอเถอะ

“หรือว่าอะไร?”เงาร่างนั้นมองม่านซาหงด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก

ม่านซาหงรีบก้มศีรษะลง พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า“ไม่มีอะไร….ไม่มีอะไรค่ะ…ฉันแค่เดาผิดค่ะ”

“ใช่เหรอ?”เงาร่างนั้นไม่ได้ไล่บี้ถาม

แต่เธอมีคำพูดแบบนี้...