บทที่ 3479 เจ็ดเทพยุทธ์

ลมหายใจของฉินเจี้ยนหนู่สั่นสะท้าน เธออ้าปากค้างแต่พูดอะไรไม่ออก

ฉินฮว่าเพียวปั๋วลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ เดินมาข้างกายฉินเจี้ยนหนู่อย่างช้าๆ และตบๆ ไหล่ของเธอ

"ยัยหนู แกเป็นหวังของตระกูลฉินเจี้ยนของฉัน...