บทที่ 3637 น่าเสียดายจริงๆ

เถาเฉิงขมวดคิ้วเป็นปม กวาดสายตามองคนคนนั้น เขาลังเลใจอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นเป็นหัวหน้านำทีมเข้าไปก่อน

ช่างจำนวนไม่น้อยก็ตามเข้าไป

ที่นี่คือจุดลงทะเบียน และด้านหน้าประมาณหนึ่งร้อยเมตร...