บทที่ 646 ตีกลับ หมาขี้เรื้อนชื่อซีหลิงเทียนเหล่ยและหนานหลิงจิ่นฝาน

บ่าวรับใช้ในจวนเฟิ่งโมโหเสียจนตาแดงเรื่อ มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น หนึ่งในพวกเขามองไปทางเฟิ่งชิงเฉิน เพียงแค่เฟิ่งชิงเฉินออกคำสั่ง ต่อให้คนที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นคนขององค์ชาย...