บทที่ 462 เปิดโปง แก้ปัญหาเอาเองได้

“โอ๊ย...” เฟิ่งชิงเฉินร้องเจ็บปวดแผ่วเบา นัยน์ตาพร่ามัวของนางค่อยๆ ชัดเจนขึ้น หลังจากรู้สภาพของตนเองแล้ว รูม่านตาของเฟิ่งชิงเฉินก็ขยายกว้าง ปฏิกิริยาแรกของนางก็คือปล่อยมือและผลักเสด็จอาเก้าออก...