บทที่ 890 เอาไป อย่าให้เปื้อนมือข้า

หวังจิ่นหลิงดูสงบมาก ไม่มีใครอยากบอกว่าผู้ใดให้หวังซ่านและอีกสองคนเข้ามา หวังจิ่นหลิงก็ไม่ได้บังคับพวกเขา เขาถือถ้วยน้ำชาไว้ ไม่ได้มองทั้งสามคน ได้แต่พยักหน้าแล้วทักทายทุกคนที่อยู่...