บทที่ 1423 สงสัย, ไม่มีใครอยากบอกนางเป็นแน่

แม้ว่าอาการของปู้จิงหยุนจะกำเริบ แต่ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีเองก็อยู่ที่นี่ อาการของนางจึงไม่ได้อันตรายเหมือนกับตอนที่อยู่ศาลาเสวียนชิง ผ่านไปสองชั่วโมงก็ได้สติกลับมาแล้ว

ปู้จิงหยุนเห็นฉินเป่าเอ๋อมีใบหน้าสดใส...