บทที่ 1025 เป็นตาย,จวนเจ้าเมืองนองเลือด

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าตนเองอยู่ในถ้ำลึกลับดังกล่าวมานานแค่ไหนแล้ว รู้แค่เพียงเวลานี้นางทั้งหิวและกระหายน้ำ ร่างกายของนางร้อนสลับหนาว รู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก......

นี่มันไม่ต่างอะไรกับการทรมาน!

น้ำตาไหลออกมาเต็มใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน...