บทที่ 393 เกิดความวุ่นวายภายใน จิ่นหลิงเสียสติ ชิงเฉินซวยแล้ว

หวังจิ่นหลิงดึงเข็มขัดที่ใช้แทนสายบังเหียนด้วยมือทั้งสองอย่างแน่นๆ นิ้วมือทั้งสิบที่เรียวยาวของเขามีเลือดไหลหยดไม่อยู่ และดวงตาของเขาที่ดูยิ้มแย้มตลอดเวลานั้น เวลานี้ดูหม่นหมองอย่างมาก

เขาคิดอยู่หลายครั้งว่าอยากกลับไปหาเฟิ่งชิงเฉิน...