บทที่ 1190 เก็บงาน, ไปสำนึกผิดในยมโลกเสียเถอะ

ตุบ......

หมัดของเสด็จอาเก้าเต็มไปด้วยพลัง ทำให้หน้าผากของซีหลิงเทียนเหล่ยบิดเบี้ยว และไม่สามารถพูดออกมาได้อีกต่อไป

ซีหลิงเทียนเหล่ยล้มลงพื้นและพูดไม่ออก แต่มันก็ไม่สามารถขัดขวางสายตาที่น่ารังเกียจที่เขาจ้องมองไปยังเฟิ่งชิงเฉินได้

เขาไม่เชื่อว่าคำพูดที่เขาพูดออกไปเมื่อครู่ไม่อาจทำให้เสด็จอาเก้าสั่นคลอนได้...