บทที่ 15 ไปให้พ้น ต่อไปบ้านนีไม่ต้อนรับนาย!

ฟางชื่อหวารู้สึกภาคภูมิใจมาก

คิดไม่ถึงว่าคุณพ่อจะช่วยได้ แค่ตัวเขาโทรไปหาก็เป็นธุระให้เขาทันที

ในตอนที่เขากำลังดีใจอยู่นั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา

"คุณพ่อ...."

"เอ่อ ชื่อหวาคือว่าเรื่องที่นายขอให้พ่อไปทำธุระให้นั้นคงจะไม่ได้ พ่อโทรไปหาผอ.ซวู่โทรตั้งนานก็ไม่มีใครรับ โทรหารองผอ.หลิวก็บอกว่าทำไม่ได้"

"หา "

"เรื่องนี้ทำไม่สำเร็จ วันๆนึงไม่เขข้าบริษัทมาทำงานโผล่ทางโน้นทีทางนี้ที พอแล้วแค่นี้แหล่ะฉันยุ่งอยู่ ! "

ไม่รอให้ฟางชื่อหวาได้พูดอะไรพูดจบแล้วก็ตัดสาไป

"อะไรนะ ไม่ใช่คุณพ่อโทรไปแล้วคนพวกนี้......"

ฟางชื่อหวาถึงกับอึ้งเอ๋อ

แต่พอฟางชื่อฟางเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย ก็ได้ยินโจวหมิงเฟิงพูดกับไป่หย่งกวงพอดี:"ตาแก่ไป๋ ที่นายป่วยอย่างนี้เพราะเฉินผิงอันนั่น คุณก็รู้ว่าคุณเข้าโรงพยาบาลโทรหาเฉินผิงฟางทั้งวันก็ไม่มา พอมาแล้วก้มาดูคุณแป็บเดียวก็ไป ไม่ได้เรื่องจริงๆ คุณคิดว่าผู้ชายอย่างนี้ฉันจะวางใจให้ฉิงเฉินของเราไปฝากชีวิตไว้ได้ด้วยยังไง อีกทั้งคุณป่วยอย่างนี้ก็มีแต่ฟางชื่อหวามาคอยช่วยเหลือ แม้แต่ผอ.ซวู่เขายังเชิญมารักษาคุณ แถมยังมีแพทย์ที่มีชื่อเสียงของปักกิ่งก็เชิญมาไม่อย่างนั้นคุณคงไม่ดีขึ้นเร็วขนาดนี้หรอก"

"ใช่แล้ว พี่เขยไม่ได้เรื่องคนนั้น ที่คุณพ่อมีสภาพเป็นอย่างนี้ก็เพราะเขา ไม่ช่วยพ่อหาแพทย์ดีๆแม้แต่จะเข้ามาเยี่ยมพ่อสักหน่อยก็ไม่แล้วก็หนีไปเลย เรื่องหมดนี้ก็เป็นพี่ฟางที่ช่วยจัดการเรื่องให้ แค่โทรไปรบกวนแล้วยังจัดห้องพักระดับวีไอพีให้คุณพ่ออีก"

ไป๋เซว่ที่อยู่ข้างๆยิ่งพูดให้ทุกคนคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นผลงานของฟางชื่อหวา

ไป๋ฉิงเฉินกลับยืนขึ้นแล้วไม่พูดอะไร

ตอนนี้ใจของหล่อนนั้นรู้สึกเกลียดเฉินผิงอานที่ไม่รู้จักฮึดสู้ทำไมไม่รู้จักต่อสู้เพื่อให้เลื่อนขั้นบ้าง

แต่ใช้ชีวิตกับเฉินผิงอันมาสามปี เฉินผิงอานที่ตอนนี้ไม่ว่าต่อสู้ยังไงก็ตามฟางชื่อหวาที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้

แค่คนอื่นโทรศัพท์ไปผอ.ก็ได้มารักษาพ่อของเขาด้วยตัวเองและยังจัดห้องพักวีไอพีให้พ่อของหล่อนได้อีก

"เสี่ยวฟาง ครั้งนี้รบกวนนายแล้วจริงๆ "

"เอ่อ ไม่ได้รบกวนอะไรครับคุณลุงไป๋ เรื่องนี้สำหรับผมแล้วไม่ได้ยากอะไร ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณลุงไป๋ต้องพักผ่อนรักษาตัวให้หายไว้ เรื่องอื่นคุณลุงไม่ต้องคิดมาก......"

ไป๋หย่งกวงพยักหน้าเบาๆ เรื่องที่เขาไม่พอใจที่ฟางชื่อหวามอบไวน์ปลอมให้เขานั้นก็มลายหายไปจากใจจนหมดสิ้น

คำพูดเมื่อสักครู่เขาก็พอจะฟังออกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฟางชื่อหวาที่แก้ไขปัญหาทั้งหมด

"ฉันได้ตกลงแล้วว่าแค่ชื่อหวาเชิญแพทย์ที่มาจากปักกิ่งมารักษาคุณได้ ฉันก็จะให้ฉิงเฉินของเราแต่งงานกับเขา

"เรื่องนี้คุณจะว่ายังไง "


โจหมิงเฟิ้งพูดออกมาอย่างไม่เกรงใจพูดต่อหน้าไป๋ฉิงเฉินไป๋เซว่และไป๋หย่งกวงที่พึ่งจะฟื้นขึ้นมา

ไป๋หย่งกวงทีได้ยินคำพูดของภรรยาตัวเองก็พูดไม่ออกชั่วขณะ

"ไป๋ฉิงเฉินแต่งงานมาสามปีแล้ว เธอจะพูดอย่างนี้ได้ยังไง"

ถึงแม้ไป๋หย่งกวงจะชอบฟางชื่อหวาที่ยังหนุ่มยังแน่นมาก แต่ตามนิสัยของไป๋หย่งกวงแล้วไม่เคยคิดที่จะให้ไป๋ฉิงเฉินเข้าไปแต่งงานด้วย แต่เขา็คิดหาวิธีว่าจะให้ลูกสาวคนเล็กแต่งงานกับฟางชื่อหวาได้ไหม

"งั้นจะมีปัญหาอะไร รอให้คุณออกจากดรงพยาบาลก็จัดงานแต่งให้พวกเขาเลย"

ระหว่างที่พูดอยู่นั้นโจวหมิวเฟิ้งก็หันไปทางไป๋ฉิงเฉิน

"ฉิงเฉิน จังหวะดีเลยที่ไอ้คนสวะนั่นไม่อยู่ที่นี่ เธอบอกต่อหน้าพวกเราและฟางชื่อหวาหน่อยสิว่าเธอจะหย่าไหม "

ความหมายนั้นชัดเจนอยู่แล้วก็คือให้ไป๋ฉิงเฉินให้คำตอบทีชัดเจน

"แม่....."

ไป๋ฉิงเฉินรู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมาก พอคิดว่าจะต้องอย่างกับเฉินผิงอาน ไม่รู้ทำไมใจหล่อนถึงรู้สึกเจ็บขึ้นมา

"ทำไมหรอ หรือว่าเธอชอบไอ้คนสวะนั่นจริงๆหรอ เธอเป็นคนบอกมาหน่อยสิว่าไอ้คนสวะนั่นทำอะไรเพื่อเธอบ้าง ทำอะไรเพื่อตระกูลเราบ้าง เธอดูสิพ่อของเธอต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอะไร แต่ตอนนี้ไอ้คนสวะนั้นไปมัวอยู่ที่ไหน ลูกรัก แม่จะทำร้ายหนูหรอ เมื่อสามปีก่อน เธอบอกว่าไม่อยากแต่งงานกับบ้านตระกูลถังของเมืองหรงเฉิง ที่สิ่งที่เธอทำฉันและพ่อของเธอ จนยอมที่จะตัดขาดจากครอบครัว เธอยืนยันที่จะแต่งงานกับเฉินผิงอาน พวกเราได้คัดค้านอะไรไหม แต่เพราะเธอเป็นคนใจดีเกินไปรู้จักตอบแทนบุณคุณ พวกเรรั้งเขาว้มาสามปีแล้ว เธอยังลังเลอะไรอีกหรอ"

"ใช่แล้ว พี่ที่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในเมืองปินของเรา มีหน้ามีหน้าเงินก็ไม่ได้ขาดแคลนอะไร ทำไมพี่ถึงได้คนพันธุ์นั้นอย่างเฉินผิงอันได้ พี่ฟางดีกว่าด้วยซ้ำ ฉันยกสองมือสนับสนุนให้พวกพี่ทั้งสองคนแต่งงานกันเลย เมื่อถึงตอนนั้นฉันก็จะมีที่พึ่งพาได้ดูซิยังจะมีใครกล้ามารังแกฉันอีกไหม ......ฮาๆๆ "

ฟางชื่อหวาที่ยืนอยู่ข้างๆก็มีสีหน้าประหม่าทำตัไม่ถูก แต่ภายในใจนั้นกลับตื่นเต้นดีใจ

เขาต้องการผลลัพท์แบบนี้ เข้าทางพ่อแม่และน้องสาวก่อนแล้วจะค่อยเข้าหาเธอจะไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป

"........"


"เรื่องอื่นเธอไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่เธอตอบแม่มาตามตรง ถ้าหากวันนี้เธอไม่ตอบตกลงแม้ก็จะโดดจากตรงนี้ลงไป! "

โจวหมิงเฟิงพูดพร้อมกับมองออกไปทางหน้าต่าง

"แม่ แม่ หนูตกลง หนูตกลงที่จะอย่ากับผิงอาน! "

พอพูดจบไป๋ฉิงเฉินก็รู้สึกได้เหมือนมีสิ่งของบางอย่างกำลังจะไปจากตัวเอง

"ฮ่าๆๆ ตัดสินใจถูกต้องแล้วรอให้พ่อของเธอออกจากโรงพยาบาลก็ไปย่าซะ! "

ไป๋ฉิงเฉินไม่ได้พูดอะไร อีกฝั่งก็เป็นไป๋หย่งกวงที่นอนอยู่บนเตียงในสถานการณ์อย่างนี้หล่อนก็ไม่รู้จะพูดอะไร

"เฮอๆ ลุงไป๋ก็พักผ่อนเยอะๆนะครับ คุณป้าครับที่บริษัทยังมีเรื่องให้จัดการงั้นผมต้องขอตัวก่อน มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดเวลา"

ฟางชื่อหวาที่ตอนนี้รู้ประหม่าเล็กน้อย ตอนนี้อยากจะพาตัวไปจากที่นี่ เพราะเขาอยากจะกลับไปสืบหาว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่

ถ้าหากไม่ใช่พ่อของเขาเป็นธุรจัดการให้แล้วเป็นฝีมือใคร

ส่วนเฉินผิงอันก็ถูกฟางชื่อหวาถูดตัดออกเป็นคนแรกอย่างอัตโนมัติแล้ว.......

หรือว่าจะเป็นตระกูลไป๋

แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร ผลประโยชน์ก็มาตกอยู่ที่เขามากที่สุด

"โอเค โอเค ชื่อหวางั้นเธอก็กลับไปจัดการธุระของนายเถอะ ว่างเมื่อไหร่ก็มาที่บ้านเดี๋ยวป้าจะทำอาหารอร่อยๆให้ทาน"

"ขอบคุณครับคุณป้า"

พอพูดจบก็หันหลังเดนออกากห้องไป

"รีบเดินไปส่งสิ....มัวยืนอยู่ทำไม"

พูดพร้อมกับผลักหลังของไป๋ฉิงเฉินให้เดินไป

ไป๋ฉิงเฉินมีท่าทีลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

"ประธานฟาง รอก่อนค่ะ "

ถึแม้ไป๋ฉิงเฉินจะได้ตอบตกลงแม่ตนเองไปแล้วว่าจะหย่ากับเฉินผิงอานตั้งแต่อยู่ในห้องแล้ว แต่ถึงยังไงไป๋ฉิงเฉินก็ไม่แต่งงานกับฟางชื่อหวาแน่นอน ทำงานที่บริษัทความงามเซิ้งซื่อมาสองปี ไป๋ฉิงเฉินในทราบดีว่าชายหนุ่มนักเรียนนอกทายาทนักธุรกิจที่กลับมาจากต่างประเทศนี้เจ้าชู้มากแค่ไหน ได้ยินข่าวมาว่าเซลล์สาวสวยสี่ห้าคนก็ถูกชายหนุ่มที่มีนามว่าประธานฟางหลอกคบมาแล้วทั้งนั้น

ไป๋ฉิงเฉินไม่ใช่ผู้หญิงอินโนเซนต์รู้อยู่แล้วว่าฟางชื่อหวาเป็นนครยังไง

"ฉิงเฉิน เธอออกมาทำไมหรอ "

ถึงแม้ว่าปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ฟางชื่อหวากลับตั้งใจที่เข้าไปใกล้ไป๋ฉิงเฉินสูดดมกลิ่นหอมที่น่าหลงไหลบนตัวไป๋ฉิงเฉิน

"เอ่อ เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณด้วย แต่ว่าเรื่องที่แม่ของฉันพูดอย่าไปถือสาเลย'

"ฉิงเฉิน ฉันรู้เธอก็ดูแลลุงไป๋ดีดีด้วย ส่วนเรื่องบริษัทเธอก็ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวฉันจะให้คนไปช่วยว่าเรื่องไหนที่เธอควรจัดการ!"

ไป๋ฉิงเฉินพยักหน้า จากนั้นก็หันหลังเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

มองแผ่นหลังของไป๋ฉิงเฉิน ฟางชื่อหวาสัมผัสได้ถึงความหอมจากมือของไป๋ฉิงเฉินที่จับเมื่อสักครู่ จากนั้นก็เอาขึ้นมาดอมดมแล้วก็ยิ้มบางๆพพร้อมกับรีบเดินออกไปจากโรงพยาบาล......

.............

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลเฉินผิงอานก็กลับไปที่ป้อมยามหน้าโรงเรียน

"ผิงอาน ไม่เป็นไรใช่ไหม"

"ไม่เป็นอะไรนิ ทำไมหรอ......."

เฉินผิงอานนมองหน้าชายร่างผอมที่สวมชุดยามที่ถามเขาอย่างเป็นห่วง ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย


"เอ่อ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ฉันได้ยินจากหัวหน้าซุนว่าที่บ้านนายเกิดเรื่องนายเลยกลับไป"

เฉินผิงอานหัวเราะออกมาเบาๆจากนั้นเอ่ย:"ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร "

พูดพร้อมกับขับรถไปหาที่จอด

และตอนที่เฉินผิงอานกำลังจัดระบียบชุดยามของตัวเองแล้วเดินไปที่ป้อมยามก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

จากนั้นก็กดรับสายในสายเป็นเสียงของเสิ่นหรงฮวา

"คุณชายเฉินพ่อเขยของคุณชายไม่เป็นอะไรแล้ว เป็นคุณหมอถังรักษาด้วยตัวเองและผอ.ซวู่ก็ได้จัดห้องวีไอพีให้ย้ายเข้าไปพักฟื้นอีกด้วยครับ "

อืม รบกวนคุณเสิ่นแล้ว"

"ฮ่าๆ รบกงรบกวนอะไรกันครับ ยังมอีกเรื่องนึงครับ คืนนี้คุณชายมีเวลาว่างไหมครับ คุณหมอถังอยากจะพบคุณชายเลยให้ผมมาถาม ถ้หากว่าคุณชายไม่ว่างผมจะได้ตอบเขาไปครับ

เฉินผิงอานถอนหายใจออกมา

"โอเค วันนี้ฉันเลิกงานหกโมงเย็น"

"ครับ เมื่อถึงเวลาผมจะให้คนไปรับคุณชายเฉิน'

"ไม่ต้องหรอก คุณส่งที่อยู่มาให้ผมก็พอเดี๋ยวผมจะขับรถไปเอง"

เสิ่นหรงฮวาได้ยินอย่างนั้นก็รู้ว่าเฉินผิงอานเป็นไม่ถือตัว ไม่อยากแต่งตัวดี เลยหัวเราะเบาๆแล้วเอ่ย :"ได้ ได้ครับ งั้นคืนนี้เจอกันที่โรงแรมเฟิ่งไถ ถึงแม้จะไม่ได้มีระดับเท่าไหร่ แต่ว่าอาหารที่นั่นก็ไม่เลว ก็ค่องข้างจะรสจืด คุณเฉินคิดว่า....."

"เรื่องนี้ก็แล้วแต่คุณแล้วกัน"

พูดจบเฉินผิงอานก็วางสายไป

พอได้ยินว่าพ่อตาของตัวเองไม่เป็นอะไรแล้ว เขาก็ถอนหายใจโล่ง

วันนี้เฉินผิงอานก็ดูจะไม่มีธุรอะไรวันนี้ก็นั่งมองความสับสนวุ่นวาย จนเป็นความเคยชินของเฉินผิงอานไปแล้ว ตอนอยู่ที่บ้านเฉินผิงอานชอบอ่านหนังสือแต่แค่ว่าไม่มีใครสนใจ

เฉินผิงอานมองเห็นโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนก็คิดไปถึงเหตุการณ์เหล้าพิษ ก็รู้สึกขมวดคิ้วขึ้นปม

เรื่องนี้พjอตาของเขาไม่เคยพูดให้คนที่บ้านได้ยินเลย......

"เฮ่อ ช่างเถอะ กลับไปค่อยไปถามฉิงเฉินแล้วกัน ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงล่ะก้งั้นก็เป็นเรื่องใหญ่แล้ว! "

พออหลังจากห้าโมงเฉินผิงอันก็เลิกงานไปซ้อผักที่ตลาดก่อน คิดว่ากลับไปทำกับข้าวที่บ้านก่อนค่อยออกไปตามนัด

แต่พอเฉินผิงอานเปิดประตูก็ได้ยินโจวหมิงเฟิ่งตะโกนด่าออกมา "ไปเลยนะ นายมันคนใจร้ายทำร้ายคน ไอ้สวะต่อไปไม่ต้องมาเหยียบบ้านหลังนี้อีกบ้านหลังนี้ไม่ต้อนรับนาย! "

"แม่....."

"ใครเป็นแม่นาย อย่ามาพูดจาเหลวไหลแถวนี้นะ ไปเลย นับจากวันนี้ไปนายห้ามก้าวเข้ามาเหยียบบ้านตระกูลไป๋แม้แต่ก้าวเดียว! "

"แม่.....แม่จะทำอะไร"

ไป๋ฉิงเฉินที่กำลังเก็บกวาดห้องอยู่ได้ยินเสียงเอะะอะโวยวายเลยรีบวิ่งออกมา

"แม่ ผมซื้อผักมาแล้ว เอาวางไว้ตรงนี้นะ....."

พอเห็นไป๋ฉิงเฉินมีสีหน้าลำบากใจ เฉินผิงอานกไม่อยากเป็นสาเหตุทำให้ไป๋ฉิงเฉินกับพ่อแม่หล่อนต้องผิดใจกันไปมากกว่านี้ เลยวางผักที่ซื้อมาไไว้หน้าประตูแล้วหันหลังกำลังจะลงไปจากบ้าน.......

"ผิงอาน....."