บทที่ 51 ไม่มีใครที่ฉันจะมีเรื่องด้วยไม่ได้

อะไรนะ?

เนื่องจากในตอนนี้เงียบมากดังนั้นทุกคนจึงได้ยินคำพูดของเฉินผิงอานชัดเจน

"ฮ่าๆๆไอ้หนุ่มเมื่อกี้แกพูดเหรอ?แกพูดอะไรนะฉันได้ยินไม่ค่อยชัด?"

หนิวต้าเพ่าทำเหมือนได้ยินเรื่องตลกแต่ถึงแม้ว่าใบหน้าเขาจะยิ้มอยู่แต่ในใจเขาก็ตัดสินใจไปแล้วว่าคืนนี้เขาจะต้องฆ่าไอ้เด็กที่ขู่เขาเขานี่แน่ๆ

ไป๋เซว่ที่ได้รับการคุ้มครองจากเหมาต้งอยู่ด้านหลังยังคงสั่นไปทั้งตัวขณะนี้เธอมองไปที่เฉินผิงอานที่กำลังอุ้มพี่สาวของเธออยู่โดยที่ในใจเธอก็โกรธจนแทบหายใจไม่ออก

ในสายตาของเธอเฉินผิงอานเป็นแค่ขยะเป็นผู้ชายที่ไม่มีประโยชน์ตอนนี้ก็ยังไม่ยอมแจ้งตำรวจยังคงแกล้งทำเป็นเก่งอีก

ทันใดนั้นเธอก็ยิ่งเกลียดพี่เขยไร้ประโยชน์ของเธอขึ้นมาจับใจ

"ลูกพี่ครับไอ้หมอนี่เพิ่งจะถามว่าลูกพี่อยากตายแบบไหนครับ?ฮ่าๆๆ..."

ทันใดลูกน้องที่อยู่ข้างๆเขาก็พูดขึ้นและลูกน้องหนิวต้าเพ่าที่อยู่รอบๆก็หัวเราะออกมา

ตอนนี้ในใจเหมาต้งกลับมีความคิดอื่นผุดขึ้นมา

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นฝีมือของคุณเฉินที่แม้แต่พี่เฟยก็ยังต้องเคารพเองกับตาแต่เขาก็รู้ดีว่าถึงแม้ภายนอกของคุณเฉินคนนี้จะดูเหมือนคนธรรมดาแต่เมื่อเขาลงมือแล้วแม้แต่จางข่าก็คงเทียบไม่ติด

และหนิวต้าเพ่าคนนี้เป็นนักเลงเมืองหรงเฉิงจะมาประจบประแจงต่อหน้าคุณเฉินก็คงจะไม่ได้และยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้คนที่หนิวต้าเพ่ารังแกก็คือภรรยาของคุณเฉินอีก

"น่าสนใจจริงๆวันนี้มีแต่เรื่องแปลกๆนะไอ้หนุ่มฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะตายยังไงแต่เดี๋ยวฉันจะบอกแกเองว่าแกจะตายยังไง?"

เฉินผิงอานยิ้มเจ้าเล่ห์มองไปที่หนิวต้าเพ่าที่มีใบหน้าเรียบเฉย:"งั้นเหรอ?ในเมื่อแกไม่เลือกเองงั้นฉันจะตัดสินใจให้แล้วกันว่าแกจะตายยังไง!"

ในขณะที่พูดเฉินผิงอานก็ได้เตรียมลงมือแล้ว

แต่เมื่อเฉินผิงอานกำลังจะเตะไอ้หนิวต้าเพ่าที่ตัวอ้วนเหมือนหมูให้กระเด็นทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นที่นอกร้านเป็นเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม

แสงไฟก็ดับลงท่ามกลางความตกใจของผู้คนมากมายและจากนั้นประตูกระจกที่ถูกรถออฟโรดพุ่งชนก่อนหน้ามีนักเลงกว่าสี่สิบหรือห้าสิบคนถืออาวุธครบมือเดินเข้ามา

คนที่เดินนำเข้ามาไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเตาปาที่มาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ตอนแรกเตาปากำลังดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับแฟนใหม่ที่บ้านกำลังเล่นเกมน่ารักกุ๊กกิ๊กไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยสักนิดถ้าจะบอกว่าต่อมาเขาต้องถือปืนออกไปรบแต่ตอนนี้กลับมีคนโทรขัดจังหวะขอความช่วยเหลือจากเขา

คุณว่าจะไม่โกรธได้เหรอ?

แต่ในเมื่อกล้าที่จะมามีเรื่องในถิ่นเขางั้นวันนี้เขาก็ต้องแสดงอิทธิฤทธิ์ให้ผู้ที่มาก่อกวนในวันนี้ดูสักหน่อย

"ใครมามีเรื่องในถิ่นของฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอไง?"

เตาปาคาบบุหรี่ไว้ในปากและเดินเข้าไปขณะที่เดินก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

พวกหนุ่มสาวเหล่านี้ที่มาใช้บริการที่ร้านบ่อยๆเมื่อเห็นเตาปาที่ค่อยไม่ปรากฏในที่สาธารณะเท่าไหร่พวกเขาต่างก็ตกใจมาก

แต่ยังไงสุดพวกเขาก็แค่อยากจะมาดูความตื่นเต้น

"คนที่ไม่เกี่ยวออกไปซะวันนี้กินฟรีทั้งหมด"

นี่เป็นสไตล์การจัดการกับสิ่งต่างๆของเตาปาตราบใดที่ร้านมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นเขาไม่ต้องการให้คนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้องอยู่ที่นี่เพราะบางครั้งการจัดการกับสิ่งเหล่านี้ก็มีเลือดตกยางออกบ้างเล็กน้อยดังนั้นจะให้พวกเขามาเห็นภาพพวกนี้ก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่

เมื่อได้ยินคำพูดของเตาปาทันใดนั้นผู้คนที่ก่อนหน้านี้มาเพื่อรอดูความตื่นเต้นต่างก็แตกกระจายออกไปอย่างไรก็ตามคนเหล่านี้แค่มาเพื่อพักผ่อนและสนุกสนานพวกเขาจึงไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

เมื่อเตาปาเดินมาถึงหน้ารถออฟโรดทั้งร้าน"อารมณ์สีดำ"ก็เหลือเพียงคู่กรณีและคนที่เตาปาพามาเท่านั้น

เตาปามองไปที่หนิวต้าเพ่าตัวอ้วนที่ยืนอยู่ตรงนั้นจากนั้นสีหน้าของเขาก็เข้มขึ้นเล็กน้อย

ขณะที่เตาปากำลังมองไปที่หนิวต้าเพ่านั้นหนิวต้าเพ่าก็มองเขาด้วยรอยยิ้ม

จากเดิมที่ตาเล็กอยู่แล้วหยีจนแทบมองไม่เห็นแต่เตาปารู้ว่าหนิวต้าเพ่าคนนี้ภายนอกยิ้มดูใจดีแต่จริงๆแล้วไม่ธรรมดา

แม้แต่เหมาต้งยังรู้จักหนิวต้าเพ่าเตาปาจะไม่รู้จักได้อย่างไร

"เตาปาทำไมคุณพาคนมาเยอะแยะขนาดนี้ต้องการจะมาจัดการฉันงั้นเหรอ!"

แม้ว่าหนิวต้าเพ่าจะรู้ว่าที่นี่คือเมืองปินแต่เขาก็ไม่ได้กลัวเลยสักนิดในสายตาเขาเตาปาก็เป็นเพียงตัวประกอบนอกจากต้วนเฟยจะมาเองเขาก็อาจจะไว้หน้าบ้างแต่เรื่องในวันนี้เขาได้จัดการผู้หญิงทั้งสามคนนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขแล้ว

เห็นได้ชัดว่าวันนี้เขาอารมณ์เสียมาก

"พี่เพ่าคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคุณแต่ที่นี่เป็นถิ่นของพี่เฟยฉันเป็นคนดูแลที่นี่คุณจะไว้หน้าฉันหน่อยไม่ได้เหรอถ้าฉันไปหรงเฉิงฉันจะไปเยี่ยมคุณถึงบ้านด้วยตัวเองเลย"

เพราะตอนนี้เตาปามองไม่เห็นเฉินผิงอานที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่

ขณะนี้เฉินผิงอานยืนอยู่ข้างบาร์กำลังพยุงไป๋ฉิงเฉินที่อ่อนแรงให้ค่อยๆนั่งบนเก้าอี้หมุนหน้าบาร์

เมื่อกี้ไป๋ฉิงเฉินดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไปเพราะก่อนหน้านี้กังวลมากดังนั้นจึงไม่มีคนคอยประคองแต่ตอนนี้มีเฉินผิงอานมาคอยปลอบแล้วแอลกอฮอล์ก็เริ่มพุ่งสูงขึ้นใบหน้าของเธอแดงก่ำดวงตาทั้งสองพร่าเบลอ

เฉินผิงอานแตะเบาๆที่ใบหน้าของไป๋ฉิงเฉินก็เป็นรอยนิ้วมือสีแดงอย่างชัดเจนความอำมหิตอันเยือกเย็นก็ปะทุขึ้นมาในใจเขาทันที

จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปอีกครั้งผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างหลังเหมาต้งที่ได้รับบาดเจ็บไปทั้งตัวจางเหม่ยเขาไม่ค่อยสนิทแต่ไป๋เซว่เป็นน้องเมียเขาแม้ว่าจะสร้างปัญหาให้เขาบ่อยๆอยู่ที่บ้านก็มักจะดูถูกเขาแต่ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของไป๋ฉิงเฉินแถมเธอยังอายุไม่ถึงยี่สิบปีด้วยซ้ำก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะไม่เข้าใจ

ถูกรังแกอย่างนี้เฉินผิงอานไม่ปล่อยไอ้หนิวต้าเพ่าคนนี้ไปแน่

"มาเยี่ยมฉันเหรอ?ฮ่าๆๆเตาปาไม่ใช่ว่าวันนี้ฉันไม่ไว้หน้าคุณในถิ่นของคุณหรอกนะแต่ผู้หญิงคนนี้เพิ่งตบหน้าฉันแล้วอีผู้หญิงสองคนนั้นแม่งก็ด่าฉันแล้วจะให้ฉันทำยังไงถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปฉันจะอยู่ในวงการนักเลงยังไง"

เตาปาเกลียดท่าทางหยิ่งผยองของหนิวต้าเพ่าแต่เขาก็รู้ว่าหนิวต้าเพ่ายังคงมีอิทธิพลอยู่บ้างในหรงเฉิงและไม่ว่าจะยังไงเขาก็เป็นนักเลงอยู่ดีถ้าเป็นแค่เรื่องผู้หญิงเตาปาก็ยอมให้เรื่องแบบนี้ทำให้มีเรื่องขุ่นเคืองกับหนิวต้าเพ่าแห่งเมืองหรงเฉิงหรอก

แต่เมื่อเตาปามองไปยังทิศทางที่หนิวต้าเพ่าชี้ไปกลับเห็นใบหน้าที่ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว

ใบหน้านั้นสวยงามผิวแดงก่ำโดดเด่นมาก

แต่ในตอนนี้เตาปาไม่ได้ตกใจกับความงามของผู้หญิงคนนี้แต่ใบหน้านี้เขาที่เป็นนักเลงเมืองปินแค่มองแวบเดียวก็จำผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว

ไป๋ฉิงเฉิน!

พูดได้ว่าผู้ชายแต่งตัวเรียบๆที่หันหลังให้เขาและกำลังจัดเสื้อผ้าให้ไป่ฉิงเฉินอยู่นั้น

ทันทีสายตาของเตาปามองไปที่เหมาต้งที่ได้รับบาดเจ็บยืนอยู่ไม่ไกล

เหมาต้งที่ทำงานกับเตาปามานานรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วเขาก็เข้าใจความหมายของสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามจากลูกพี่เขาทันที

"พี่เพ่าพี่จะไม่ไว้หน้าน้องจริงๆเหรอ?"

ถ้าเป็นคนอื่นเตาปาอาจจะไม่สนใจเลยแค่ให้พี่เพ่าพาคนออกไปก็จบแล้วแต่นี่คือคุณเฉินที่แม้แต่พี่เฟยลูกพี่เขายังต้องเคารพผู้ร่ำรวยที่สุดยังต้องก้มหัวให้

คนที่เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านเป็นแมงดาในสายตาคนอื่น

แต่อยู่ที่นี่เขากลับไม่กล้ายั่วโมโหเลย!

"ไว้หน้าเหรอ?เฮ้ๆอย่าบอกว่าฉันหนิวต้าเพ่าไม่ไว้หน้าคุณเลยในเมื่อคุณพูดออกมาแล้วฉันก็จะไว้หน้าคุณถือว่าเป็นการไว้หน้าต้วนเฟยด้วยแล้วกันพวกนายพาผู้หญิงสามคนนี้ไป……"

หนิวต้าเพ่าดูออกว่าเตาปาเอาจริงแล้วยังไงซะที่นี่ก็เป็นเมืองปินถิ่นของคนอื่นมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ที่จะมามีเรื่องที่นี่ดังนั้นตอนนี้หนิวต้าเพ่าจึงตัดสินใจถอยให้หนึ่งก้าว

ถ้าเตาปาจะจัดการเขาจริงๆซึ่งเขาพาคนมาแค่ไม่กี่คนมันไม่สามารถสู้ได้หรอกแค่เพื่อผู้หญิงสามคนที่เล่นๆแล้วโยนทิ้งไปเขาคิดว่ามันไม่คุ้ม

เขาโบกมือขณะที่พูดเพื่อสั่งให้ลูกน้องเขาพาผู้หญิงทั้งสามคนออกไป

เมื่อได้ยินเช่นนี้ใบหน้าของเตาปาก็เคร่งขรึมขึ้น

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดขึ้นน้ำเสียงราบเรียบก็ดังขึ้น

"ฉันยังไม่อนุญาติวันนี้ก็ไม่มีใครออกไปได้"

อะไรนะ?

หนิวต้าเพ่าที่กำลังจะหมุนตัวจะเดินออกไปได้ยินดังนั้นก็หยุดทันทีแล้วหันไปมองเฉินผิงอานที่กำลังพูด

"เหอะๆเตาปาฉันไว้หน้าคุณแล้วนะแต่ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี้จะไม่เข้าใจในเมื่อจะเอาแบบนี้ฉันก็จัดให้!"

"ผิงอานคุณ..."

ไป่ฉิงเฉินยื่นมือออกไปจับเสื้อของเฉินผิงอานแน่นใบหน้าของเธอแดงก่ำตอนนี้เหงื่อออกเต็มใบหน้าเธอแต่เธอเคยเห็นความโหดร้ายของพวกอันธพาลเหล่านี้แล้วหากเฉินผิงอานยืนกรานที่จะสู้กับพวกมันเขาจะต้องเจ็บหนักแน่ๆ

"ให้ตายเถอะไอ้เฉินผิงอานแกมายุ่งอะไรกันนักหนาแกคิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่หรือไงแกมันเป็นแค่ขยะบอกให้เรียกตำรวจตั้งนานแล้วแกยังจะทำตัวเป็นฮีโร่อยู่อีกถ้าวันนี้ฉันเป็นอะไรไปนะฉันฆ่าแกแน่!"

ขณะนี้ไป๋เซว่โกรธมากทั้งความกลัวความโกรธระเบิดใส่เฉินผิงอานเต็มๆเพราะเธอไม่กล้าทำใส่คนอื่น

"พี่เพ่าคนพวกนี้พี่จะพาไปไม่ได้นะพวกเขา...เฮ้อคือถ้าคุณต้องการพาพวกเขาไปงั้นวันนี้ฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วและฉันจะโทรหาพี่เฟยเดี๋ยวนี้"

ขณะที่พูดเตาปาก็เหลือบมองและทันใดนั้นลูกน้องที่อยู่ข้างหลังเขาต่างก็หยิบมีดเหล็กออกมา

"เหอะๆช่างน่าแปลกใจจริงๆฉันหนิวต้าเพ่าจะทำอะไรก็ต้องมีลูกสมุรอย่างแกเข้ามายุ่งวุ่นวายด้วยวะ?แกคิดว่าฉันจะกลัวเหรอ?"

เมื่อเห็นท่าทีของเตาปาหนิวต้าเพ่าก็โกรธทันทีในขณะนี้เฉินผิงอานก็ตบไหล่ไป๋ฉิงเฉินเบาๆและพูดว่า:"ฉิงเฉินตอนนั้นคุณถามว่าคืนนั้นผมพาคุณออกจากจินเซ่อหยางกวางได้ยังไงไม่ใช่เหรอ?ผมจะบอกคุณตอนนี้..."

ไป๋ฉิงเฉินผงะเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้

จากนั้นเขาก็เห็นเฉินผิงอานที่อยู่ตรงหน้าเขายิ้มให้เธออย่างแผ่วเบาจากนั้นก็หมุนตัวและเดินไปหาหนิวต้าเพ่า...