บทที่ 59 คืนนี้ คุณมานอนบนเตียงเถอะ

ฮึบ!

ในขณะนั้นเฉินผิงอานรับรู้ได้เพียงกลิ่นหอมที่คุ้นเคยกระจายไปทั่วร่างกายของเขา

หลังจากจูบเขาแล้วไป๋ฉิงเฉินก็เห็นว่ามีใครบางคนแอบมองอยู่ไม่ไกลและมีบางคนปรบมือให้พวกเขา

เธอรีบปิดหน้าสีแดงฉานอันแสนงดงามของเธอ

เฉินผิงอานเพียงแค่เม้มปากของเขาและรู้สึกถึงกลิ่นหอมอ่อนๆบนริมฝีปากของเขา

"ผิงอานเร็วสิเราจะกลับกันแล้ว..."

ไป๋ฉิงเฉินมองไปที่เฉินผิงอานที่ยังคงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงงและตะโกนไปทางป้ายรถเมล์จากนั้นก็เดินอย่างรวดเร็วด้วยเท้าเล็กๆของเธอ

"เอ่อโอเคๆมาแล้ว....."

ในขณะนี้เฉินผิงอานรีบหันกลับและเดินไปที่ด้านข้างของรถมอเตอร์ไซไฟฟ้าที่ค่อนข้างทรุดโทรม

"เร็วเข้า...คนเยอะมากเลย...หน้าอายจัง..."

ทันทีที่ขึ้นรถไป๋ฉิงเฉินก็กอดเอวของเฉินผิงอานทันทีจากนั้นก็เร่งให้เขาออกรถ

"เอ่อ...ฉิงเฉินผมอยากถามคำถามคุณสัดอย่าง..."

"รีบไปก่อนเถอะเอาไว้ค่อยถามทีหลังนะ......"

ไป๋ฉิงเฉินเป็นเด็กสาวที่มีนิสัยดีตั้งแต่เธอยังเด็กแม้ว่าเธอและเฉินผิงอานจะแต่งงานกันแต่นี่เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์แบบแนบชิดกัน

เฉินผิงอานบิดแฮนด์รถทันทีทันใดนั้นรถไฟฟ้าที่ค่อนข้างทรุดโทรมก็สว่างวาบผ่านสายตาของผู้คนที่จ้องมองอย่างรวดเร็วราวกับลูกศรที่แหลมคม

"มันเจ๋งมาก..."

"หนุ่มรถไฟฟ้าโทรมๆก็ยังหาสาวสวยดุจนางฟ้ามาครองคู่ได้"

"พวกเขาคู่นี้สุดยอดจริงๆ......"

ทันใดนั้นก็มีการพูดคุยกันรอบๆ

ขณะนี้รถBMWคันหนึ่งหยุดอยู่ที่ป้ายรถเมล์และมีคนโผล่หัวออกมาจากรถคนหนึ่ง

ไป๋จินเหลียนมองไปที่ไป๋ฉิงเฉินที่ซ้อนรถมอเตอร์ไซไฟฟ้าและเธอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

"ต่ำตรมยังไงก็ต่ำตรมอยู่แบบนั้นไป๋ฉิงเฉินทำไมเธอถึงมีความรู้สึกเหนือกว่าทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าฉันตอนเด็กไม่ใช่ว่าเก่งเหรอตอนนี้เธอต้องถูกฉันเหยียบจมดิน..................."

ปี้นๆ

ในขณะที่จินเหลียนกำลังพึมพำอยู่ก็มีเสียงบีบแตรรถดังขึ้นข้างหลังเธอทันที

จากนั้นก็มีเสียงตะโกนตามมาว่า

"คิดว่าขับBMWแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง...เข้าใจกฎจราจรไหมเนี้ย!"

จินเหลียนที่กำลังมีความสุขตอนนี้ความสุขที่เพิ่งมีก็หายไปอย่างสมบูรณ์

หันหน้าไปทางคนขับรถบัสที่อยู่ข้างหลังเขาแล้วด่าว่า:"มันน่าทึ่งมากที่ขับBMWคุณสามารถชนได้เลย...

คนขับรถบัสขมวดคิ้วเมื่อเห็น

"แม่เอ้ยที่แท้ก็เป็นผู้หญิงขับรถฉันนี่โชคร้ายจริงๆ..."

……

ระหว่างทางกลับไป๋ฉิงเฉินกอดเฉินผิงอานไว้แน่นนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเธอรู้สึกสบายใจ

เฉินผิงอานไม่ได้พูดอะไรระหว่างทางแต่มีความสุขอย่างเงียบๆในช่วงเวลาที่ดี

จนกระทั่งลงไปชั้นล่างไป๋ฉิงเฉินถามว่า"ใช่สิคุณเพิ่งบอกว่าคุณมีคำถามที่คุณต้องการถามฉัน?

เฉินผิงอานแตะศีรษะของเขาและพูดว่า"ผมไม่ถามแล้วครับ!"

"ไม่ได้คุณต้องถาม"

ไป๋ฉิงเฉินมองไปที่เฉินผิงอานแม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแต่เธอก็แค่อยากรู้

"ผมแค่อยากถามว่าคุณทาลิปสติกอะไรมันรสชาติดีจริงๆ..."

"นี่คุณ……"

"ฉันไม่สนใจคุณแล้ว!"

ไป๋ฉิงเฉินไม่ทนฟังคำพูดที่หวานแหววของเฉินผิงอานเธอหันหลังกลับและวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที

เมื่อเฉินผิงอานล็อครถและกำลังจะขึ้นไปชั้นบนทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของแม่ยายแล้ว

"จริงหรอ!"

เมื่อเฉินผิงอานเข้ามาในบ้านพ่อตาก็นั่งอยู่บนโซฟาแล้วพลิกดูสัญญา

จากการแสดงออกของเขาจะเห็นได้ชัดว่าไป๋หย่งกวงกำลังตกตะลึง

"ฉิงเฉินลูกแน่ใจหรือว่าสัญญานี้เป็นสัญญาที่ถูกต้องและใช้ได้จริง"

ไป๋หย่งกวงตกใจมากเมื่อเห็นสัญญา

"ใช่ค่ะพ่อคุณลู่เสี่ยวป๋อรองประธานของโรงกลั่นเหล้าเสฉวนเป็นคนเอาให้หนูพร้อมลายเซ็นและตราประทับของบริษัทด้วยตัวเองเลยค่ะ"

ไป๋หย่งกวงพยักหน้า

"ว่าแต่ทำไมล่ะ?"

"สัญญาฉบับนี้เกี่ยวกับการส่งเงินให้กับโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนและระบุชัดเจนว่าจะต้องรับผิดชอบทุกอย่างในโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนอย่างเต็มที่เงินทุนก้อนแรกคือ80ล้านหยวนและการจัดหาเงินทุนเพิ่มเติมอีกกว่า100ล้านครั้งนี้คุณสามารถเริ่มต้นบริษัทใหม่ได้"

ไป๋หย่งกวงยังไม่เข้าใจ

เขาอยู่ในวงการธุรกิจมานานและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นสัญญาที่อุกอาจเช่นนี้

"สงสัยอะไรมีลายเซ็นและตราประทับอย่างเป็นทางการอยู่บนนั้นพวกเขาสามารถปลอมได้หรือ?นี่คือทั้งหมดก็เป็นเพราะฉิงเฉินของเรามีความสามารถหล่าวไป๋ฉันคิดว่าคุณน่าจะเกษียณได้แล้วแล้วและปล่อยให้ฉิงเฉินดูแลบริษัท"

"ไม่เป็นไรตอนนี้บริษัทกำลังจะกลับมามีชีวิตแต่มันก็ได้กลายเป็นธุรกิจของกลุ่มบริษัทแล้วแม้ว่าเราจะทำเงินได้แต่เราก็จะแบ่งได้ไม่มากนัก"

"แม่คะจริงๆแล้วนี่มันไม่มีอะไรจริงๆขอเพียงเราทำตามสัญญาโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนนี้จะยังอยู่ในมือของเรา"

ไป๋ฉิงเฉินอารมณ์ดีและพูดทันที

โจวหมิงเฟิ้งพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

"ก็จริงก็จริง"

ในตอนนี้เฉินผิงอานกลายเป็นคนนอกยืนอยู่ด้านข้างๆโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นยังไม่รีบไปทำอาหารอีกเดี๋ยวสักพักออกไปซื้ออาหารคืนนี้ครอบครัวเราจะฉลองกัน"

"ครับแม่"

หลังจากพูดจบเฉินผิงอานก็เดินไปที่ห้องพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไปซื้อของที่ร้านขายของชำ

เรื่องในวันนี้เป็นเรื่องที่น่าดีใจจริงๆ

"แม่อย่าให้ผิงอานทำแบบนี้...เขา..."

ไป๋ฉิงเฉินกำลังจะบ่นเรื่องเฉินผิงอาน

"เขาทำไมเขาไม่ใช่ว่ากินข้าวฟรีกับพวกเรามาเป็นเวลาสามปีหรือแล้วแกคิดว่าเขาจะทำอะไรได้บ้างนอกจากทำแบบนี้แกยังคาดหวังให้เขาไปทำงานอีกหรือ?มันเป็นไปไม่ได้!"

ในขณะที่พูดเฉินผิงอานได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินออกไป

"เอาไปนี่หนึ่งร้อยหยวนไปซื้ออาหารทะเลแล้วกลับมาคืนนี้เราจะฉลองที่ฉิงเฉิงเจรจาสัญญาสำเร็จรีบไปซิไอ่คนไร้ประโยชน์"

"แม่........"

"ครับแม่ผมจะรีบไปซื้อเดี๋ยวนี้ครับ"

เมื่อไป๋ฉิงเฉินกำลังจะพูดเฉินผิงอานก็ขัดจังหวะเธอทันทีจากนั้นส่ายหัวไปที่ไป๋ฉิงเฉินและยิ้มและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เฉินผิงอานจากไปโจวหมิงเฟิ้งก็รีบดึงไป๋ฉิงเฉินไปที่โซฟา

"ไม่เอาถ่านจริงๆเฉินผิงอานคนนี้ฉันโกรธมากเพียงแค่มองไปที่เขา"

"ฉิงเฉินสรุปแล้วแกคิดยังไงบอกแม่ทีครั่งก่อนที่แกสัญญากับเราไว้ตอนที่อยู่ในโรงพยาบาล"

เมื่อไป๋ฉิงเฉินได้ยินคำพูดของแม่เธอก็พูดไม่ออกอีกครั้ง

เธอมองไปที่ไป่หย่งกวงทันทีและพูดว่า"พ่อคะหนูไม่มีวันหย่ากับผิงอานพ่อกับแม่ไม่รู้หรอกว่าวันนี้...เฮ่อช่างเถอะค่ะ"

เดิมทีฉิงเฉินต้องการบอกว่าสัญญานี้เป็นผลมาจากเฉินผิงอานทั้งหมด

แต่เธอจำคำพูดของลู่เสี่ยวปอได้

"ไม่หย่าเหรอ?ฉิงเฉินเจ้าขยะนั่นมันมีอะไรดีนักหนาแกยังสาวและสวยแถมยังมีความสามารถมากและฉันก็รู้ด้วยว่าแกอยู่ในนามสามีภรรยาแต่ไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆฉันจะบอกแกนะตอนนี้แกได้พูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจขนาดใหญ่อีกครั้งแกสามารถพูดได้ว่าชายหนุ่มที่มีพื้นฐานครอบครัวสามารถเลือกสิ่งที่ต้องการได้ฉิงเฉินแกต้องใช้โอกาสนี้เตะเฉินผิงอานออกจากชีวิตแกไปซะ"

"แม่คะแม่พูดอะไร?"

"หนูจะกลับห้องแล้ว!"

ไป๋ฉิงเฉินไม่อยากได้ยินเรื่องนี้อีกต่อไปเธอถึงกับลุกขึ้นด้วยความโกรธและกลับไปที่ห้อง

"นี่ฉิงเฉิน...ฉิงเฉิน........"

ไป๋หย่งกวงมองไปที่ภรรยาของเขาและพูดไม่ออกสักพัก

"คุณนี่นะ...!"

"ฉันทำไมคะฉันทำแบบนี้ก็เพื่อครอบครัวของเรานะคะคุณจะไปรู้อะไร!"

ไป๋หย่งกวงส่ายหัวจากนั้นรับสัญญาและเดินเข้าไปในห้องด้วยความยากลำบาก

ตอนกลางคืนแสงจันทร์อ่อนๆ

หลังจากรับประทานอาหารไป๋ฉิงเฉินก็ไปอาบน้ำจากนั้นก็ใส่ผ้าโปร่งและนอนบนเตียง

หลังจากที่เฉินผิงอานทำความสะอาดและอาบน้ำเรียบร้อยและเขาก็เห็นร่างที่สวยงามทันทีที่เขานอนบนเตียง

และเขาก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายไป๋ฉิงเฉินเดิมทีนั้นสวยและน่าดึงดูดอยู่แล้วไม่ต้องพูดถึงตอนที่เธออาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อนและสวมผ้าคลุมที่มีเสน่ห์เช่นนี้

"ผิงอานคืนนี้คุณมานอนบนเตียงเถอะ"

เป็นเวลาสามปีแล้วเฉินผิงอานรอคำพูดเหล่านี้มาสามปีแล้ว

ไป๋ฉิงเฉินรู้ว่าแม่ของเธอจะบังคับให้เธอหย่ากับผิงอานและในใจของเธอมีแต่ผิงอานเท่านั้นดังนั้นเธอจึงคิดวิธีนี้ขึ้นในชณะที่เธออาบน้ำ

อย่างไรก็ตามเธอและเฉินผิงอานก็เป็นสามีภรรยากันและการทำสิ่งเหล่านี้ถือเป็นเรื่องปกติ

ยิ่งไปกว่านั้นไป๋ฉิงเฉินต้องการบอกพ่อแม่ของเธอว่าเธอได้เลือกชายคนนี้แล้ว

"เอ่อคือว่า...ฉิงเฉิน..."

"ถ้าคุณมานอนบนที่นอนฉันจะบอกคุณให้ว่าฉันใช้ลิปสติกอะไร..."

โอ้แม่เจ้า!

ทนไม่ไหวแล้ว.........