บทที่ 66 คิดไม่ถึงแกจะกล้าวางสายโทรศัพท์ฉัน

"พอแล้วไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแล้วระยะเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากของกลุ่มบริษัทถ้าหากคุณไม่ไปทำฉันสามารถให้คนอื่นไปทำได้ถึงยังไงความร่วมมือครั้งนี้เดิมทีก็เป็นไป๋ฉิงเฉินที่เป็นคนเจรจามาถ้าหากคุณไม่ทำฉันก็ทำได้แค่มอบให้ฉิงเฉินไปทำแต่ถึงเวลานั้นคุณถูกบีบออกไปอย่ามาโทษว่าแม่คนนี้ไม่ได้เตือนคุณ！"

หวังสิ้วอวิ้นมองลูกชายของตัวเองนึกไม่ถึงว่าจะไม่คิดที่จะก้าวหน้าอย่างนี้แล้วก็รู้สึกกลัดกลุ่มขึ้นมาทันที

"แม่ผมจะไปทำเดี๋ยวนี้คุณวางใจผมจะทำเรื่องนี้ให้สวยงามอย่างแน่นอน！"

ได้ยินคำพูดเมื่อกี้ของหวังสิ้วอวิ้นทำให้ไป๋หย่งเซิ้งตกใจไม่น้อย

จึงรีบตัดสินใจ

"พอแล้วแม่รู้ว่าคุณก็เป็นคนที่มีความสามารถมากคนหนึ่งไปเถอะตอนนี้ธุรกิจตระกูลของบ้านตระกูลไป๋พวกเราได้ถึงเวลาที่เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่แล้วถ้าหากครั้งนี้สามารถจับให้อยู่ได้งั้นก็เป็นช่วงเวลาการก้าวกระโดดของเทียนไป๋กรุ๊ปพวกเราอีกครั้งแต่ถ้าหากจับไว้ไม่ได้งั้นพวกเราอาจจะ……"

"แม่ผมทราบแล้ว！งั้นผมไปเตรียมตัวก่อน……คุณร่างกายไม่ดีพักผ่อนให้ให้ดีๆ！"

ไป๋หย่งเซิ้งเวลานี้พูดจบก็หมุนตัวออกไปจากห้อง

หวังสิ้วอวิ้นนั่งบนโซฟาที่อ่อนนุ่มนั่นสภาพการณ์ของบริษัทตอนนี้หล่อนรู้ชัดเจนมากกว่าใครตอนนี้พัฒนาเขตเมืองใหม่ถูกคนถีบออกจากเกมช่องทางที่สำคัญไม่กี่ช่องทางก็ถูกตัดออกนี่เห็นชัดมากว่ามีคนทำสงครามกับบ้านตระกูลไป๋ตอนที่หญิงชราหวังสิ้วอวิ้นยังเป็นสาวนั้นก็เดินออกมาจากในแผนกลอุบายอย่างนี้ซึ่งรู้อยู่แล้วว่าควรจะสู้กลับไปอย่างไร

ถ้าหากไม่มีโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนอยู่ในมือแล้วหล่อนอาจจะปวดหัวเล็กน้อยจริงๆแต่มีโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนอยู่อีกทั้งมีสัญญาความร่วมมือที่เซ็นกับโรงกลั่นเหล้ามณฑลเสฉวนฉบับนั้น

หล่อนสามารถพูดได้ว่าไม่มีความกลัวใดๆ

เพียงรอพรุ่งนี้หลังเอาตามข้อเรียกร้องแก้ไขสัญญาโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนเสร็จสมบูรณ์แล้วพอโรงกลั่นเหล้ามณฑลเสฉวนอัดฉีดเงินทุนเข้ามาโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนก็จะฟื้นคืนขึ้นมาทันทีถึงเวลานั้นเทียนไป๋กรุ๊ปต่างก็จะหาข้อดีไม่น้อยจากโรงกลั่นเหล้าชิงฉวน

กระทั่งคนที่แอบลงมืออยู่เบื้องหลังนั่นเป็นใครหวังสิ้วอวิ้นตอนนี้เดิมทีก็ไม่รีบร้อนที่จะหาตัวออกมาเพราะขอแค่เทียนไป๋กรุ๊ปพอฟื้นคืนคนนี้ก็จะลงมืออีกถึงเวลานั้นหวังสิ้วอวิ้นก็จะไม่เกรงใจใดๆอีกอย่างแน่นอน

……

วันที่สองห้องประชุมของโรงกลั่นเหล้าชิงฉวน

ในเช้าตรู่ไป๋จินเหลียนก็ได้ให้คนมาเช็ดความสะอาดห้องประชุมอย่างสะอาด

เพราะว่าเรื่องของสัญญาเมื่อวานดังนั้นวันนี้ญาติมากมายเหล่านี้ของตระกูลไป๋แต่ละคนต่างก็มากันแต่เช้ามาก

อีกทั้งถึงแม้ช่องทางของเทียนไป๋กรุ๊ปจะถูกตัดออกเรื่องเขตพัฒนาเมืองใหม่ก็ถูกถีบออกไปจากเกมหญิงชราก็ได้สั่งห้ามไม่ให้พูดแต่ที่จริงแล้วเกิดเรื่องใหญ่อย่างนี้อย่าพูดว่าคืนเดียวเลยแทบจะในเวลาสั้นๆคนเหล่านี้ของบ้านตระกูลไป๋ต่างก็รู้แล้วแต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดสภาพการณ์จริงออกมาก็เท่านั้นเอง

ในขณะที่ห้องทำงานของโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนที่เล็กๆนี้นั่งเต็มหญิงชราหวังสิ้วอวิ้นก็เดินเข้ามาภายใต้การประคองของไป๋เหลียนซาน

"มากันครบแล้ว……"

คนในห้องประชุมต่างก็รีบลุกขึ้น

แต่ในขณะที่ทางนี้ได้เปิดประชุมหารือความร่วมมือรายละเอียดของโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนและโรงกลั่นเหล้ามณฑลเสฉวนไป๋หย่งเซิ้งที่ใส่ชุดสูทสะอาดทั้งตัวในมือถือของขวัญที่เตรียมอย่างใส่ใจได้ยืนหน้าประตูคลับเฮาส์ที่มีชื่อนั่นของเซียงเจียง

สองสามวันนี้เพราะว่าห้องทำงานของโรงกลั่นเหล้ามณฑลเสฉวนที่เมืองปินกำลังตกแต่งอยู่ดังนั้นจึงเหมาคลับเฮาส์ที่เปิดใหม่อันนี้มาเป็นเขตพื้นที่ทำงานชั่วคราวของที่นั่นก่อน

ไป๋หย่งเซิ้งเดินมาถึงคลับเฮาส์ที่เงียบสงบแห่งนี้จากนั้นในขณะที่อยากจะสอบถามสักหน่อยนั้นกลับถูกพนักงานบริการที่รูปร่างดีคนนหนึ่งขวางไว้พูดว่าถ้าต้องการนัดล่วงหน้ากับประธานลู่ให้มารอด้านนี้สักครู่ประธานลู่ยังพักผ่อนอยู่

ไป๋หย่งเซิ้งทำได้แค่นั่งลงรอด้านข้าง……

แต่อีกด้านหนึ่งในห้องประชุมของโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนได้หารือรายละเอียดความร่วมมือที่มากมายเสร็จแล้ววันนี้ประชุมคนเหล่านี้แต่ละคนต่างก็กระปี้กระเปร่ามากยังไงคนเหล่านี้ต่างก็รู้โครงการโรงกลั่นเหล้าชิงฉวนในวันนี้ถึงสามารถพลิกโครงการของกลุ่มบริษัทได้อีกทั้งยิ่งไปกว่านั้นก็คือโครงการนี้สามารถให้ตัวเองได้รับประโยชน์มากมายจากมัน

"ทำไมหย่งเซิ้งยังไม่กลับมาอีก？"

หวังสิ้วอวิ้นเวลานี้ก็คิ้วขมวดเล็กน้อยแล้วก็หยิบมือถือโทรหาไป๋หย่งเซิ้งทันที

ไป๋หย่งเซิ้งนั่งรอที่นั่นมาครึ่งวันก็ไม่สามารถเจอลู่เสี่ยวปอได้คนที่บ้านโทรมาเร่งเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้ไป๋หย่งเซิ้งกระวนกระวายใจสุดท้ายเขาอดที่จะบุกเข้าไปในห้องไม่ได้ผลคือถูกรปภ.สองสามคนขวางไว้เลขาของลู่เสี่ยวปอเดินออกมาทันทีบอกกับไป๋หย่งเซิ้งว่าไม่งั้นยุติความร่วมมือหรือไม่ก็ดำเนินการตามสัญญาก่อนหน้านี้

พูดจบก็ไม่สนใจไป๋หย่งเซิ้งว่าจะพูดอะไรอีกแล้วก็เอาไป๋หย่งเซิ้งโยนออกไป

ไป๋หย่งเซิ้งที่ยืนอยู่ข้างถนนอัดอั้นอารมณ์ไว้กลับไม่มีวิธีเลยสักนิด……

"คุณว่าอะไร？หย่งเซิ้งคุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม？"

ไม่มีวิธีไป๋หย่งเซิ้งรู้ว่าปิดบังยังไงก็ปิดบังไม่อยู่อีกทั้งเรื่องนี้ถ้าหากยืดเวลาออกไปนานความร่วมมือทั้งหมดก็อาจจะยิ่งเป็นโมษะโดยสิ้นเชิงไม่รู้จะทำยังไงเขาทำได้แค่พูดอย่างเปิดเผย

"แม่ผมไม่ได้ล้อเล่นประธานลู่เมื่อวานก็คือพูดอย่างนี้วันนี้ผมไปเดิมทีก็ไม่ได้เจอประธานลู่เป็นเลขาประธานลู่ที่ส่งต่อออกมาเรื่องนี้……"

พัวะ！

ต่อหน้าทุกคนหวังสิ้วอวิ้นแทบจะไม่มีเค้าบ่งบอกล่วงหน้าแล้วจึงตบหน้าไป๋หย่งเซิ้งโดยทันที

"แม่ผม……"

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นไปหาฉิงเฉินเดี๋ยวนี้เอาเรื่องนี้เจรจากลับมาเห็นชัดว่าประธานลู่ไม่พอใจมากที่พวกเราเปลี่ยนผู้รับผิดชอบกระทันหัน"

"นอกจากนี้แบบความร่วมมือที่พวกเราหารือกันก่อนหน้านี้ต่างก็ใช้ไม่ได้ให้ทำตามในสัญญาทั้งหมด"

ทันใดนั้นคนเหล่านี้ที่อยู่ในที่ประชุมต่างก็อยากที่จะพูดอะไรแต่เวลานี้ต่างกลับพูดไม่ออก

"แม่หรือว่าจะให้ฉิงเฉินกลับมารับผิดชอบโครงการนี้ต่อจริงๆ？"

"ใช่คุณย่าทางโรงกลั่นเหล้ามณฑลเสฉวนนั่นต่างก็ได้เซ็นสัญญากับพวกเราแล้วหรือว่าพวกเขายังสามารถกลับใจได้อีก？"

"ไอ้เลวถ้าไม่ใช่เมื่อวานคุณทะเลาะกับฉิงเฉินจะกลายเป็นสภาพอย่างนี้ในวันนี้เหรอ？"

หวังสิ้วอวิ้นมองไป๋หย่งเซิ้งที่มีสีหน้าท่าทางที่สับสนอยู่ตรงนั่นด้วยสายตาที่เย็นชา

"เรื่องนี้คุณจัดการเรียบร้อยคุณไปขอโทษฉิงเฉินด้วยตัวเองให้เขามาเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ถ้าความร่วมมือครั้งนี้ล้มเหลวแล้วล่ะก็ฉันคนแรกที่จะไล่คุณออกไปจากบ้านตระกูลไป๋！"

"อ๊ะ……"

"แม่แม่……"

ได้ยินคำพูดนี้ไป๋หย่งเซิ้งเพียงรู้สึกว่าสั่นไปทั้งตัวรีบอยากที่จะอธิบายแต่หวังสิ้วอวิ้นเดิมทีก็ไม่ให้โอกาสใดๆกับเขาโมโหแล้วก็เดินออกไปจากห้องประชุมภายใต้การประคองของผู้ช่วยตัวเอง

"ทำยังไงไป๋ฉิงเฉินนั่นตัวเองก็ไม่มาประชุมคุณย่าโทษความผิดให้พวกเราโดยสิ้นเชิง……"

"หรือว่าฉันพูดผิดเหรอ？"

ไป๋จินเหลียนเวลานี้มีหน้าที่น้อยใจในอกอัดอั้นอารมณ์ไว้ความไม่พอใจที่มีต่อไป๋ฉิงเฉินกำลังสะสมอย่างต่อเนื่อง

"เฮ้อ……หย่งเซิ้งเรื่องนี้คุณจัดการไม่เหมาะสมจริงๆ"

"ฉิงเฉินเจรจาสัญญาอย่างลำบากอย่างนั้นคุณกลับไปสร้างความวุ่นวายเฮ้อ……ไม่รู้จะพูดว่าคุณยังไงดี……"

"ประธานคณะกรรมการตอนนี้กำลังโกรธอยู่ที่พูดไปพวกคุณก็อย่าเก็บไปคิดมากที่จริงแล้วก้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรไปเรียกฉิงเฉินเอาสัญญานี้เจรจากลับมาก็ได้แล้ว……"

พวกญาติๆเวลานี้ต่างก็พูดไปแล้วก็เดินออกจากห้องประชุมไป

"ฮึแต่ละคนต่างก็เป็นพวกที่เห็นเงินตาโตก่อนหน้านี้ยังพูดว่ายืนอยู่ข้างพวกเราตอนนี้ต่างก็หลบหนีไปแล้ว！"

ไป๋จินเหลียนมองแต่ละคนดูเหมือนภายนอกปลอบใจแต่กลับเป็นญาติที่ดูเป็นเรื่องตลกทันใดนั้นก็โกรธขึ้นมาทันที

"ทั้งหมดนี้ต้องโทษไป๋ฉิงเฉินนั่นถ้าไม่ใช่ไป๋ฉิงเฉินพวกเราจะเป็นอย่างนี้ได้ยังไง！"

"ก็ไม่รู้ว่าไป๋ฉิงเฉินนั่นให้ประธานลู่กินยาอะไร"

"ต้องขึ้นเตียงกับประธานลู่นั่นแน่นอนประธานลู่นั่นก็ไม่ใช่คนดีอะไรเพียงแค่คิดไม่ถึงว่านังนี่จะสามารถเอาสัญญาที่ใหญ่อย่างนี้เซ็นมาได้"

ไป๋หย่งเซิ้งได้ยินคำพูดของลูกสาวตัวเองในใจก็โกรธมาก

แล้วควักมือถือออกมาโทรหาไป๋ฉิงเฉินทันที

ไป๋ฉิงเฉินที่พิงโซฟาดูเอกสารอยู่พอเห็นมือถือมีสายเข้าก็วิ่งไปพูดด้านหน้าเฉินผิงอานทันทีว่า"พ่อสองโทรมา"

"คุณรับ！"

ไป๋ฉิงเฉินเอามือถือดันไปทางเฉินผิงอาน……

ความหมายนั้นเห็นชัดมากหล่อนรู้แล้วว่าเรื่องอะไรเพียงแต่เขาไม่อยากพูดกับไป๋หย่งเซิ้งได้ยินเสียงก็รำคาญเล็กน้อย

เฉินผิงอานก็พยักหน้าทันทีจากนั้นก็รับสายโทรศัพท์

"ไป๋ฉิงเฉินมาที่บริษัทเดี๋ยวนี้มีเรื่องสำคัญมากต้องการหาเธอ！"

พอรับสายฝ่ายตรงข้ามก็ตะคอกเสียงดังอย่างดุร้ายทันที

เพราะว่าเฉินผิงอานเปิดลำโพงดังนั้นไป๋ฉิงเฉินจึงได้ยินอย่างชัดเจน

"หรือว่าบริษัทเกิดปัญหาอะไร？"

ไป๋ฉิงเฉินเพียงพูดใช้เสียงที่ตัวเองและเฉินผิงอานสามารถได้ยินเท่านั้น

ที่จริงแล้วสายนี้เฉินผิงอานรู้นานแล้วว่าจะต้องโทรมายิ้มกว้างทันทีจากนั้นพูดกับโทรศัพท์ว่า"คุณเป็นใคร？"

ประโยคหนึ่งไป๋หย่งเซิ้งที่เตรียมจะอ้าปากด่าอีกครั้งกับสายโทรศัพท์ทางนั้นเกือบจะสำลัก

"ไม่พูด？ไม่พูดผมก็จะวางแล้ว……"

พูดจบก็เตรียมที่จะวางสาย

"ผมคือไป๋หย่งเซิ้งคุณล่ะเป็นใคร？"

ไป๋หย่งเซิ้งประหลาดใจหรือว่าโทรผิดแล้ว？

"เฉินผิงอาน"

ได้ยินเฉินผิงอานแนะนำตัวไป๋หย่งเซิ้งทางนั้นก็โกรธจัดมาก

"แกคนไร้ค่าเอามือถือส่งให้ไป๋ฉิงเฉินเดี๋ยวนี้！"

"อ๊ะ！"

เฉินผิงอานแค่อ๊ะเบาๆออกมาจากนั้นก็วางสายไปโดยทันที

"เหี้ยคิดไม่ถึงว่าจะต่อหน้าเรา……"

ตู๊ดๆ……

ในขณะที่ไป๋หย่งเซิ้งที่อยู่อีกด้านบ่นพึมพำอยู่นั้นในโทรศัพท์ก็ได้ส่งเสียงยุ่งมา

"ไอ้พวกคนไร้ค่าที่น่าขายหน้าคนนี้นึกไม่ถึงจะกล้าวางสายโทรศัพท์ของเรา！"

ไป๋หย่งเซิ้งโมโหกำหมัดแน่นทันทีมีใบหน้าที่เยือกเย็นจนน่ากลัว……