บทที่ 164 เมล็ดพันธุ์แห่งความแค้น

ฟาดลงไปตรงๆ แท่งเหล็กนั้นฟาดเข้าไปที่กรงเหล็กทีี่ล็อคอยู่จนเปิดออก

"จัดการเองละกัน!"

หลังจากพูดจบเฉินผิงอานก็ไม่สนใจไป๋หย่งเซิ้งอีกต่อไป เขาเดินลงจากภูเขาไปทันที

ขณะที่กำลังลงจากภูเขาเฉินผิงอานก็ได้รับโทรศัพท์จากต้วนเฟย

"ปล่อยพวกเขาไปเถอะ..."

หลังจากรับคำสั่งของเฉินผิงอานแล้วต้วนเฟยก็มองไปที่ชายผู้มีรอยสักที่นั่งตัวสั่นคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วพูดขึ้น...