บทที่ 177 เป็นเกียรติของนายที่ฉันเป็นคนจบชีวิตนายด้วยตัวฉันเอง!

โอ๊ย !

"ไอ้บ้าเอ่ย.......แกเป็นใครวะ......"

แอ๊กๆๆ.........

หลังจากที่โจ่วเสอลุกขึ้นมาจากพื้น หลี่ฉางเหอที่อยู่ข้างๆเขาก็ไอไม่หยุดจนหน้าแดงแววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

"พี่เสอ.....พี่เสอ.....ไอ้หนุ่มนี่....."

ตอนนี้หลี่ฉางเหอแค่พูดก็ยังลำบาก

เมื่อกี้เขาพึ่งถูกเฉินผิงอานบีบคอพร้อททั้งถูกหิ้วคอเหมือนกับหิ้วได้ตัวเล็กเข้ามาในนี้

และตอนนี้เฉินผิงอานก็ไม่ได้สนใจมองโจ่วเสอแม้แต่น้อย...