บทที่ 213 เฉินผิงอานนั่นเดิมทีก็เป็นคนไร้ค่า

แสงไฟที่นุ่มนวล

สายลมริมถนนอ่อน ๆ ประทะหน้า

ท้องฟ้าเหนือศีรษะเต็มไปด้วยดวงดาวกระดำกระด่าง

"คุณตื่นแล้ว……"

ไป๋ฉิงเฉินที่ถูกเฉินผิงอานโอบไว้ในอ้อมกอดนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ข้างทางถูกลมเย็นพัดจนตื่นขึ้นแล้ว

"อ๋ะ……"

ไป๋ฉิงเฉินที่เพิ่งลืมตาขึ้นมองเห็นตัวเองถูกเฉินผิงอานกอดอย่างคลุมเครืออย่างนี้...

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

503