บทที่ 230 เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่งเท่านั้น จองหองอะไร！

ประมาณบ่ายสองโมง

สถานีรถไฟฟ้าความเร็วสูงเมืองปิน ผู้คนควักไขว่

เฉินผิงอานเอารถจอดที่ลานจอดรถใต้ดินของสถานีแล้วก็เดินไปถึงทางออกของสถานีรอครอบครัวน้าเล็กที่ไม่เคยเจอมาก่อน

เพราะก่อนที่จะมาสถานีรถไฟฟ้าความเร็วสูงไป๋ฉิงเฉินได้พูดย่อ...