บทที่ 412 ตายซะเถอะ ไอ้ตัวน่าขยะแขยง

ตูม!

หลังจากเกิดเสียงดังขึ้น อุ้งเท้าอันแหลมคมขนาดใหญ่ก็เหยียบลงบนเวทีทันที เกิดเสียงดังก้องสนั่นหวั่นไหว และแทบจะในเวลาเดียวกันก๊าซที่น่ากลัวนั่นก็กลับมาปกคลุมพื้นที่นี้อีกครั้ง

เฉินผิงอานก็รีบหลบอย่างรู้สึกขยะแขยง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจก๊าซพิษนี่เลย...