บทที่ 437 เดินทางเข้าสู่เกาะไห่ซิน

ณ ทะเลอันกว้างใหญ่

ทอดสายตาไปทะเลไม่มีที่สิ้นสุด ตอนนี้เฉินผิงอานยืนอยู่บนดาดฟ้าดวงตาของเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

แน่นอนว่าไฟความโกรธที่สุมใจเขา ทำให้ตัวเขาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตที่ดุดัน

ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้！

เกาะไห่ซินสถานที่ที่ทำให้เฉินผิงอานรู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างยิ่ง...