บทที่ 34 ก็หัวใจดวงเก่า เจ้าเป็นคนทำลายทิ้งเองไม่ใช่หรือ

หลินเป่ยเฉินนั้นอดจะโมโหไม่ได้เมื่อถูกปลุกขึ้นมากลางดึก เขาเดินออกมาจากที่พักก่อนจะก่นด่าและบ่นไม่หยุด “ใครกัน”
เด็กหนุ่มมองตรงไปข้างหน้า
ท่ามกลางเงาของต้นไม้ที่แสงจันทร์ทอดผ่าน...