บทที่ 390 อยากให้มันเป็นหรือตายขอรับ?

“อ๊าก… แขนของข้า มือของข้า อ๊าก อ๊าก อ๊าก!”
ชายหนุ่มล้มลงไปฟาดกับโต๊ะอาหาร ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว เสียงร้องโหยหวนเปล่งออกมาจากลำคอราวกับเสียงร้องของสตรี
กลิ่นเลือดคาวคลุ้งในอากาศ
หลินเป่ยเฉินรั้งกำปั้นกลับมาด้วยความพิศวง
ร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้นด้วยหรือนี่?
ไม่ทันได้สังเกตมาก่อนเลยแฮะ
คราวนี้...