บทที่ 120 ไม่อยากเล่นกับข้าแล้วหรือไง

“นี่มันอะไรกัน?”
เฉาพั่วเถียนเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง
“ทำไมมันยังขยับตัวได้อีก? หลินเป่ยเฉินสมควรได้รับบาดเจ็บแล้วไม่ใช่หรือ?”
เพราะถูกความประหลาดใจเล่นงาน ท่าร่างของเฉาพั่วเถียนจึงเชื่องช้ามากกว่าปกติ
เขารีบยกกระบี่ในมือขึ้นปัดป้อง
ครืน!
เสียงคลื่นน้ำปะทะกัน
แรงกดดันมหาศาลถาโถม
ทำให้เฉาพั่วเถียนเซถอยหลัง...