บทที่ 798 กระจกมารโลหิต

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าคิดว่าการเป็นมนุษย์คนหนึ่งมันคืออะไรเล่า?”
หลินเป่ยเฉินยกมือทำท่าขยับแว่นแบบยอดนักสืบจิ๋วโคนัน
เซียวเซียวอ้าปากออก แต่กลับพูดอะไรไม่ออก
ชายชรามีสีหน้าใช้ความคิด
เขาพยายามจะพูดอะไรบางอย่างออกมาอยู่หลายครั้ง...