บทที่ 523 พวกเรานึกว่าจะต้องจัดงานศพให้ท่านเสียแล้ว

หลินเป่ยเฉินไม่รู้เลยว่าผ่านไปนานเท่าไหร่
มันเหมือนกับเขาจมลงไปในหุบเหวที่ลึกล้ำ
หุบเหวที่ไม่มีก้น
หลินเป่ยเฉินได้แต่ร่วงตกลงไปเรื่อยๆ
เขาราวกับเป็นดวงวิญญาณเร่ร่อนที่เดินวนเวียนอยู่ในอุโมงค์มืดมิด
มองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายทาง
หลินเป่ยเฉินจำความรู้สึกได้ว่าตนเองเสมือนกับตกอยู่ในฝันร้าย...